ေမာင္စာဂ
ေမတၱာျဖင့္ ေပးကမ္းျခင္းဟုဆိုရာတြင္ ပစၥည္းလႊဲေျပာင္း ေရးအက္ဥပေဒ၊ ပဋိညာဥ္အက္ ဥပေဒတို႔အရ ေပးကမ္း ျခင္းရွိသည္။ ဓေလ့ထုံးတမ္းဥပေဒအရ ေပးကမ္းျခင္းရွိသည္။ မည္သည့္နည္းျဖင့္ ေပးကမ္းျခင္းျပဳသည္ျဖစ္ေစ၊ ျပ႒ာန္းဥပေဒမ်ားႏွင့္ ညီၫြတ္ပါမွ သို႔မဟုတ္ ဓေလ့ ထုံးတမ္းႏွင့္အညီျဖစ္ပါမွ ေပးကမ္းျခင္းအထေျမာက္ မည္။ ဤသို႔မဟုတ္လွ်င္ ''ေပးကားေပး၏မရ'' ဆိုသလို ျဖစ္သြားႏိုင္သည္။
သို႔ပါ၍ ''ေမတၱာျဖင့္ေပးကမ္းျခင္း'' ဆိုင္ရာ သိသင့္ သိထိုက္သည္မ်ားကို မွတ္သားမိသမွ် ျပန္လည္မွ် ေဝပါရေစ။
ေမတၱာျဖင့္ေပးကမ္းျခင္းဟူသည္ ...
''ေမတၱာျဖင့္ေပးကမ္းျခင္း'' ဆိုသည္မွာ ရွိေနေသာ ေရႊ႕ေျပာင္းႏိုင္သည့္ ပစၥည္း သို႔မဟုတ္ မေရႊ႕မေျပာင္း ႏိုင္သည့္ ပစၥည္းတစ္ခုကို ေပးသူက ရယူသူသို႔ အဖိုးစား နားမရွိဘဲ အလိုအေလ်ာက္ လႊဲေျပာင္းေပးရာ ရယူသူက ျဖစ္ေစ၊ ၄င္းအတြက္ျဖစ္ေစ လက္ခံယူျခင္းျဖစ္သည္။ (ပစၥည္းလႊဲေျပာင္း ျခင္း ဥပေဒပုဒ္မ ၁၂၂)
မည္သို႔ေသာ ပစၥည္းကို ေပးကမ္းႏိုင္သနည္း ...
မေရႊ႕မေျပာင္းႏိုင္သည့္ ပစၥည္းသာမက ေရႊ႕ေျပာင္း ႏိုင္ သည့္ ပစၥည္းကိုပါ ေမတၱာျဖင့္ ေပးျခင္းျပဳႏိုင္သည္။ ျဒပ္ရွိသည့္ပစၥည္းကိုသာ ေပးႏိုင္သည္။ ထို႔ျပင္ ေပးကမ္း ခ်ိန္၌ ထိုပစၥည္းသည္ ရွိေနရမည္။ ေနာင္တစ္ခ်ိန္တြင္ ေပၚေပါက္လာမည့္ သို႔မဟုတ္ ရရွိလာမည့္ပစၥည္းကို ေပးကမ္းျခင္း မျပဳႏိုင္။ အလားတူပင္ အတိအက်ေဖာ္ျပ ျခင္း မျပဳႏိုင္သည့္ ပစၥည္းသည္လည္း ေမတၱာျဖင့္ ေပး ႏိုင္ေသာ ပစၥည္းတစ္ရပ္မျဖစ္ႏိုင္။ (ပုဒ္မ ၁၂၂ ႏွင့္ ၁၂၄)
ေမတၱာျဖင့္ေပးျခင္းတြင္ မည္သည့္အခ်က္မ်ားလိုပါသနည္း ...
ေပးသူႏွင့္ လက္ခံသူရွိရမည္။ ေပးကမ္းေသာ ပစၥည္းသည္ လက္ရွိပစၥည္းျဖစ္ရန္လိုသည္။ ေပးသူက မိမိ အလိုအေလ်ာက္ အဖိုးစားနားမရွိဘဲ ေပးျခင္းျဖစ္ရမည္။ ေပးသူက မိမိပိုင္ပစၥည္းကို လႊဲေျပာင္းေပးရမည္။ ေပးေသာပစၥည္းကို လက္ခံသူက ေပးသူအသက္ရွင္ဆဲ ေပးႏိုင္သည့္ အေျခအေနရွိစဥ္ လက္ခံရမည္၊ (၂ဝဝ၁ ခုႏွစ္၊ မတစ၊ ၃၉၂)(၂ဝဝ၇ ခုႏွစ္၊ မတစ၊ ၅၂)
''ပစၥည္းလႊဲေျပာင္းျခင္း အက္ဥပေဒ ပုဒ္မ ၁၂၂ တြင္ ''အပိုင္ေပးျခင္း'' ဆိုသည္မွာ တည္ဆဲေရႊ႕ေျပာင္းႏိုင္ ေသာပစၥည္း သို႔မဟုတ္ မေရႊ႕ေျပာင္းႏိုင္ေသာပစၥည္းကို အပိုင္ေပးသူဟုေခၚတြင္ သူက အပိုင္ရသူဟုေခၚတြင္ သူသို႔ အဖိုးစားနားမရွိဘဲ အလိုအေလ်ာက္လႊဲေျပာင္း ေပးရာ အပိုင္ရ သူကျဖစ္ေစ၊ ၄င္းအတြက္ျဖစ္ေစ လက္ခံရယူျခင္းျဖစ္သည္'' ဟုျပ႒ာန္းထားရာ ''အပိုင္ေပးျခင္း''တြင္ တည္ဆဲပစၥည္းကို ေပးကမ္းျခင္းႏွင့္ ေပးကမ္းျခင္းကို အပိုင္ရသူကျဖစ္ေစ၊ ၄င္းအတြက္ျဖစ္ေစ လက္ခံရယူျခင္းစသည့္အခ်က္မ်ားႏွင့္ ျပည့္စုံလွ်င္ အပိုင္ေပးျခင္းအထေျမာက္သည္။ အပိုင္ေပးေသာ ပစၥည္းသည္ အပိုင္ေပးသူလက္ရွိျဖစ္ရမည္။ အပိုင္ေပးေသာ ပစၥည္းကိုအပိုင္ရသူက လက္ေရာက္ ရရွိရမည္ဟု ပစၥည္းလႊဲေျပာင္းျခင္း အက္ဥပေဒ ပုဒ္မ ၁၂၂ ပါ ျပ႒ာန္းခ်က္က မဆိုလိုေၾကာင္း ေပၚလြင္သည္။ (၂ဝ၁၅ ခုႏွစ္၊ မတစ၊ ၁၃၇)
ေမတၱာျဖင့္ေပးျခင္းကို ေပးသူအသက္ရွင္လ်က္ရွိစဥ္ ပစၥည္းအားေပးႏိုင္သည့္ အေျခအေန ရွိခိုက္ေပးမွသာ အထေျမာက္သည္။ ေမတၱာျဖင့္ေပးျခင္း အထမေျမာက္မီ ေပးသူေသဆုံးသြားလွ်င္ ေပးရာမေရာက္ႏိုင္။ အလားတူပင္ ေပးသူကပစၥည္းကို ေပးႏိုင္သည့္အေျခအေန မရွိလွ်င္ ေမတၱာျဖင့္ေပးျခင္း အထေျမာက္မည္မဟုတ္။ ဥပမာအားျဖင့္ ျမန္မာဓေလ့ထုံးတမ္းဥပေဒအရ ေသခါ နီး ေပးကမ္းျခင္းသည္ အတည္မျဖစ္သည့္အေလ်ာက္ ေပးသူက ေသခါနီးဆဲဆဲေသမည္ဟု ယူဆၿပီး ပစၥည္း ကို ေမတၱာျဖင့္ မေပးႏိုင္။ (၁၉၄၉ ခုႏွစ္၊ မတစ၊ ၄၇၁ လႊတ္ေတာ္)
အပိုင္ေပးျခင္းကို လက္ခံေၾကာင္း ထင္ရွားရမည္ ...
အပိုင္ေပးသူဘက္မွ အပိုင္ေပးျခင္းကို လက္ခံသူ ဘက္မွ လက္ခံေၾကာင္း အပိုင္ေပး စာခ်ဳပ္ ၌မပါ။ သို႔ ေသာ္ အပိုင္ေပးစာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ဆိုၿပီးေနာက္ အပိုင္ရသူ အမည္သို႔ ေျပာင္းျခင္း၊ အပိုင္ရသူ အမည္ျဖင့္ အခြန္ အခေကာက္ခံျခင္း၊ အပိုင္ရသူက အပိုင္ေပးပစၥည္း၏ ငွားရမ္းခမ်ားႏွင့္ အက်ဳိးအျမတ္ခံစားျခင္းတို႔အရ အပိုင္ေပးစာခ်ဳပ္ကို လက္ခံေၾကာင္း ေကာက္ခ်က္ခ်ႏိုင္ သည္ဟု ျပဆိုထား သည္။ (၁၉၄၉ ခုႏွစ္၊ မတစ၊ ၃၃၈ လႊတ္ေတာ္)
ဤစီရင္ထုံးပါ ''acceptance of a gift'' ဟူေသာ ျပဆိုခ်က္ကို ေထာက္ခ်င့္ပါက ပုဒ္မ ၁၂၂ ပါ ''accepted'' သည္ အပိုင္ေပးျခင္း၊ gift ကို လက္ခံျခင္း သာျဖစ္ေၾကာင္း ေပၚလြင္သည္။ (၂ဝ၁၅ ခုႏွစ္၊ မတစ၊ ၁၃၇)
မည္သူတို႔ကေပးႏိုင္သနည္း ...
ပစၥည္းကိုေပးသူသည္ ပစၥည္းအား လႊဲေျပာင္းေပး ႏိုင္သူျဖစ္ရမည္။ အ႐ြယ္ေရာက္ၿပီးသူတိုင္း၊ ပဋိညာဥ္ျပဳ ႏိုင္သူတိုင္းသည္ ပစၥည္းကို ေမတၱာျဖင့္ ေပးႏိုင္သည္။
ပစၥည္းလႊဲေျပာင္းျခင္း ဥပေဒ (ပုဒ္မ ၇) ။
မည္သူ႕တို႔ကလက္ခံႏိုင္သနည္း ...
အ႐ြယ္ေရာက္ၿပီးသူျဖစ္ေစ၊ အရြယ္မေရာက္ေသး သူျဖစ္ေစ လက္ခံသူျဖစ္ႏိုင္သည္။ အတိအက် သို႔မဟုတ္ အတိအက်သတ္မွတ္၍ရသည့္ ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ရန္ လိုသည္။ သို႔မွသာ ထိုပုဂၢိဳလ္ သို႔မဟုတ္ ၄င္း၏ကိုယ္စား ေမတၱာျဖင့္ ေပးျခင္းကိုလက္ခံျခင္း သို႔မဟုတ္ ျငင္းပယ္ ျခင္း ျပဳႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။ အသက္ရွိ မဟုတ္သည့္ အသင္းအဖြဲ႕၊ ဘုရားပုထိုးမ်ား သည္လည္း လက္ခံသူျဖစ္ ႏိုင္သည္။ အသင္း၏အမႈေဆာင္အဖြဲ႕၊ ဘုရားပုထိုး၏ ေဂါပကအဖြဲ႕တို႔သည္ အသင္းအဖြဲ႕၊ ဘုရားပုထိုး ကိုယ္စားေပးကမ္းသည့္ပစၥည္းကို လက္ခံႏိုင္သည္။ ျငင္းပယ္ႏိုင္သည္။
သတိျပဳရန္အခ်က္မွာ မေရႊ႕မေျပာင္းႏိုင္သည့္ ပစၥည္းလႊဲေျပာင္းျခင္း (ကန္႔သတ္မႈ) ဥပေဒအရ မေရႊ႕ မေျပာင္းႏိုင္ေသာ ပစၥည္းကို ႏိုင္ငံျခားသားအား အပိုင္ ေပးလွ်င္ တရားမဝင္ ပ်က္ျပယ္ေၾကာင္း သိရွိရန္လိုသည္။ (၁၉၇၅ ခုႏွစ္၊ မတစ၊ စာ ၈၄) (၁၉၅၉ ခုႏွစ္၊ မတစ ၁ လႊတ္ေတာ္)
အလိုအေလ်ာက္ေပးျခင္းျဖစ္ရမည္ ...
ေမတၱာျဖင့္ေပးျခင္း အထေျမာက္ရန္အလို႔ငွာ အေရး ႀကီးသည့္ လိုအပ္ခ်က္တစ္ရပ္မွာ ေပးသူသည္ ရယူသူ သို႔မဟုတ္ အျခားသူတစ္ဦး၏ ေသြးေဆာင္ျဖားေယာင္းမႈ၊ အက်ပ္ကိုင္မႈ၊ မေလ်ာ္ၾသဇာအသုံးခ်မႈ စသည္တို႔ မပါဘဲ မိမိသေဘာအတိုင္း အလိုအေလ်ာက္ေပးရန္လိုသည္။
အဖိုးစားနားမပါဘဲ ေပးျခင္းျဖစ္ရမည္ ...
ေမတၱာျဖင့္ ေပးသည့္ကိစၥတြင္ ထူးျခားသည့္အခ်က္မွာ အဖိုးစားနား လုံးဝမပါျခင္းျဖစ္သည္။ အဖိုးစားနား ဆိုသည္မွာ ေငြ သို႔မဟုတ္ ေငြႏွင့္တန္ဖိုးျဖတ္၍ရသည့္ ပစၥည္းကို ဆိုလိုသည္။ အျခား အျခားေသာ ပစၥည္း လႊဲေျပာင္းမႈမ်ားတြင္ အနည္းႏွင့္အမ်ားဆိုသလို ပစၥည္းအတြက္ အဖိုးစားနား ေပးရေသာ္လည္း ေမတၱာျဖင့္ ေပးရာ၌ အဖိုးစားနား လုံးဝေပးရန္မလို။
အသိသက္ေသႏွစ္ဦး လက္မွတ္ထိုးရန္လိုသည္ ...
ေမတၱာျဖင့္ေပးသည့္စာခ်ဳပ္တြင္ ေပးသူကိုယ္တိုင္ ျဖစ္ေစ၊ ၄င္း၏ကိုယ္စား လက္မွတ္ထိုးႏိုင္သူကျဖစ္ေစ၊ လက္မွတ္ေရးထိုးၿပီး အနည္းဆုံးသက္ေသႏွစ္ဦးက အသိသက္ေသအျဖစ္ လက္မွတ္ထိုးရန္လိုသည္။ မေရႊ႕ မေျပာင္းႏိုင္သည့္ ပစၥည္းျဖစ္ပါက ထိုကဲ့သို႔ လက္မွတ္ ေရးထိုးထားသည့္ စာခ်ဳပ္ကို မွတ္ပုံတင္ၿပီးမွသာ ေမတၱာ ျဖင့္ေပးျခင္း အထေျမာက္သည္။ ေရႊ႕ေျပာင္းႏိုင္သည့္ ပစၥည္း ျဖစ္ပါမူ မွတ္ပုံတင္စာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ဆို၍ျဖစ္ေစ၊ လက္ေရာက္ေပးအပ္ျခင္းျဖင့္ျဖစ္ေစ ျပဳလုပ္ႏိုင္သည္။ (၁၉၆၆ ခုႏွစ္၊ မတစ၊ ၇၅၅) (၁၉၄၈ ခုႏွစ္၊ မတစ၊ ၇၁၇) (၁၉၉၅ ခုႏွစ္၊ မတစ၊ ၈၄)
ျမန္မာ့ဓေလ့ထုံးတမ္းဥပေဒႏွင့္ ေမတၱာျဖင့္ေပးျခင္း သေဘာအဓိပၸာယ္ ...
ပစၥည္းကို ေမတၱာျဖင့္ေပးျခင္းသည္ သာမန္အားျဖင့္ ပစၥည္းလႊဲေျပာင္းျခင္းဥပေဒ၊ ပဋိညာဥ္ ဥပေဒတို႔ႏွင့္သာ သက္ဆိုင္သည္။ သို႔ရာတြင္ ထိုကဲ့သို႔ ေမတၱာျဖင့္ေပးျခင္းသည္ ဘာသာေရး၊ ထိမ္းျမားလက္ထပ္ေရး၊ အေမြ ဆက္ခံေရးတို႔ႏွင့္ပတ္သက္လာလွ်င္ ျမန္မာ့ဓေလ့ ထုံးတမ္းဥပေဒ အရ ခိုင္မာျခင္း ရွိ မရွိ ညိႇႏႈိင္းဆုံးျဖတ္ရသည္။ ရွင္ျပဳခ်ိန္ ေပးကမ္းျခင္းသည္ ဘာသာေရးႏွင့္ သက္ဆိုင္မည္ျဖစ္သည္။ [အတြဲ ၂ အထက္ျမန္မာျပည္ စီရင္ထုံး (၁၉ဝ၂-ဝ၃) ၁]
ဘိုးဘြားမ်ားက ေျမးမ်ားကို ေမတၱာျဖင့္ေပးျခင္းသည္ အေမြဆက္ခံျခင္းႏွင့္ သက္ဆိုင္သည္။ ဘိုးဘြားမ်ား ေသဆုံးသည့္အခါ ေျမးမ်ားသည္ ၄င္းတို႔၏ဦးႀကီး၊ ဦးေလးတို႔ႏွင့္ ယွဥ္ျပဳိင္၍ အေမြခြဲရာ၌ မနစ္နာေစရန္ ဘိုးဘြားမ်ားက အေမြေပးခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ [အတြဲ ၃ အထက္ျမန္မာျပည္ စီရင္ထုံး (၁၉၁၇-၂ဝ)၂၂၈]
မေရႊ႕မေျပာင္းႏိုင္သည့္ ပစၥည္းကိုေပးသူက ဘုန္းႀကီး တစ္ပါးအား လွဴဒါန္းရာ လွဴဒါန္းသည့္ စာခ်ဳပ္၌ ေပးသူ ကြယ္လြန္ၿပီးေနာက္ ပစၥည္းကိုေရာင္းခ်၍ ေရာင္းရ ေငြျဖင့္ ေဖာ္ျပထားသည့္ကိစၥမ်ားေဆာင္ရြက္ေပးရန္ စည္းကမ္းခ်က္မ်ားပါရွိသည္။ ထိုေမတၱာျဖင့္ေပးေသာ စာခ်ဳပ္မွာ အမွန္အားျဖင့္ ေသတမ္းစာျဖစ္၍ ျမန္မာ ဗုဒၶဘာသာဝင္တို႔အေနျဖင့္ ျပဳလုပ္ခြင့္မရွိ။ (အတြဲ ၅၊ ရန္ကုန္ ၃၇၁)
တစ္နည္းဆိုရေသာ္ ေပးသူေသဆုံးၿပီးမွသာ ေမတၱာ ျဖင့္ေပးသည့္ စာခ်ဳပ္သည္ အတည္ျဖစ္သည့္သေဘာ သက္ေရာက္လွ်င္ ေပးသူသည္ ေသတမ္းစာေရးသားရာ ေရာက္သျဖင့္ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ား အေနျဖင့္ ျပဳလုပ္ခြင့္မရွိ။ (အတြဲ ၁ဝ ရန္ကုန္ ၂၂၄)
ေသခါနီးဆဲဆဲ ေမတၱာျဖင့္ေပးျခင္း ...
ပစၥည္းကို ေမတၱာျဖင့္ေပးသူသည္ အသက္ရွင္ရန္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္လုံးဝမရွိဘဲ ေသခါနီးဆဲဆဲ အိပ္ရာေပၚ၌ လဲေနခ်ိန္တြင္ မိမိ၏သေဘာအတိုင္း ပစၥည္းကို ရယူသူအား လႊဲေျပာင္းေပးျခင္းကို ေသခါနီးဆဲဆဲေပးျခင္းဟု ေခၚသည္။ (၁၉၄၆ ခုႏွစ္၊ ရန္ကုန္စီရင္ထုံး ၁၃၉)
ေသခါနီးဆဲဆဲ ေမတၱာျဖင့္ေပးျခင္းမွာ စင္စစ္အားျဖင့္ ေပးသူသည္ ၄င္းေသဆုံးသည့္အခါမွ ေပးရန္ရည္႐ြယ္၍ ျပဳလုပ္သည္ဟုေကာက္ယူရမည္ျဖစ္၍ ေသတမ္းစာ ျပဳလုပ္သည့္ နည္းလမ္းတစ္ခုျဖစ္သည္ဟု ယူဆရမည္။ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာမ်ားတြင္ ေသတမ္းစာျပဳလုပ္ၿပီး မိမိ၏ပစၥည္းကို ခြဲေဝေပးကမ္းခြင့္မရွိ၍ ျမန္မာ့ဓေလ့ထုံးတမ္း ဥပေဒကို ခ်ိဳးေဖာက္ရာေရာက္သျဖင့္ အတည္မျဖစ္ ႏိုင္။ (အတြဲ ၁ဝ ရန္ကုန္ ၂၂၄)
ေသတမ္းစာ ...
ေသတမ္းစာဆိုသည္မွာ ပစၥည္းရွင္က မိမိကြယ္လြန္ ေသာအခါ မိမိ၏ပစၥည္းကို မည္သို႔ မည္ပုံစီမံခန္႔ခြဲလို ေၾကာင္းႏွင့္ ၄င္း၏ရည္႐ြယ္ခ်က္ကို ေဖာ္ထုတ္ထားသည့္ တရားဝင္ေၾကညာ စာတမ္းျဖစ္သည္။ (၂ဝဝ၁ ခုႏွစ္၊ မတစ၊ ၃၉၂)
ေသတမ္းစာျပဳလုပ္၍ ေမတၱာျဖင့္ေပးျခင္း ...
ျမန္မာ့ဓေလ့ထုံးတမ္းဥပေဒအရ ျမန္မာဗုဒၶ ဘာသာဝင္မ်ားသည္ ေသတမ္းစာေရးသားခြင့္ မရွိဆိုေသာအခ်က္မွာ ယေန႔အထိ အခိုင္အမာ အတည္ ျဖစ္လ်က္ရွိသည္။ (ေအာက္ျမန္မာျပည္ ေ႐ြးခ်ယ္ထား သည့္ စီရင္ထုံးမ်ား ၉၅)
သို႔ရာတြင္ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာဝင္ အခ်ိဳ႕သည္ ထို ဥပေဒသေဘာတရားကို ေရွာင္တိမ္းလိုသည့္သေဘာျဖင့္ ေသတမ္းစာအျဖစ္ အက်ိဳးသက္ေရာက္သည့္ ေမတၱာျဖင့္ေပးေသာ စာခ်ဳပ္စာတမ္းမ်ား ခ်ဳပ္ဆိုၾက သည္ကို ေတြ႕ရသည္။ မိခင္ျဖစ္သူက သားသမီးငါးဦးရွိ သည့္အနက္ သုံးဦးအား ေျမကိုေမတၱာျဖင့္ ေပးသည့္ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ဆိုခဲ့ရာ ထိုစာခ်ဳပ္တြင္ မိခင္ေသဆုံးမွသာ ေမတၱာျဖင့္ေပးျခင္း အတည္ျဖစ္သည္ဆိုေသာ စည္းကမ္းခ်က္ပါရွိေနသျဖင့္ ထိုစာခ်ဳပ္သည္ စင္စစ္ေမတၱာ ျဖင့္ ေပးေသာစာခ်ဳပ္မဟုတ္ဘဲ ေသတမ္းစာသာျဖစ္ သည့္အေလ်ာက္ ဥပေဒႏွင့္ကိုက္ညီျခင္းမရွိ။ (အတြဲ ၁ ရန္ကုန္ ၃၅၁)
မည္သည့္အတိုင္းအတာအထိ ေပးႏိုင္သနည္း ...
လူတစ္ဦးသည္ မိမိပိုင္ဆိုင္ေသာ ပစၥည္းကို မိမိ၏ဆႏၵအေလ်ာက္ ေမတၱာျဖင့္ ေပးခြင့္ရွိသည္ဆိုျခင္းမွာ အေျခခံသေဘာတရားပင္ျဖစ္သည္။ သို႔ရာတြင္ ျမန္မာ့ ဓေလ့ထုံးတမ္းဥပေဒအရ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာဝင္တစ္ဦး သည္ မိမိ၏အေမြစား အေမြခံမ်ား၏ အခြင့္အေရးကို ဆုံး႐ႈံးနစ္နာ ေအာင္ မိမိတြင္ရွိသမွ် ပစၥည္းအားလုံးကို ေမတၱာျဖင့္ေပးျခင္းမျပဳႏိုင္။ (၁၉၄၉ ခုႏွစ္၊ မတစ၊ ၄၇၁)။ ေပးလွ်င္ပ်က္ျပယ္သည္။ (၁၉၈၃ ခုႏွစ္၊ မတစ၊ ၁၉၁) (၁၉၉၁ ခုႏွစ္၊ မတစ၊ ၁၄၉ စုံညီ)
ရာဇသတ္၊ ဓမၼသတ္ႏွင့္ မႏုက်ယ္ဓမၼသတ္တို႔တြင္ ၾကက္မႀကီးသည္ ရွာေဖြခဲ့ေသာ အစာမ်ားကို ၾကက္ သူငယ္မ်ားအနက္ တစ္ေကာင္တည္းကိုသာ ေပးျငားေသာ္ ၾကက္သူငယ္တို႔ လုယက္ စားေသာက္ၾကမည္ျဖစ္၍ မသင့္ေလ်ာ္သည့္နည္းတူ အေမြရွင္က အေမြဆိုင္တစ္ဦး တည္းကိုသာ စုပုံ၍ေပးျခင္းမျပဳရ။ ေပးခဲ့ေသာ္ အတည္ မျဖစ္ေစရဟု ေဖာ္ျပထားသည္မွာ မွတ္သားစရာပင္။
ဇနီးႏွင့္ခင္ပြန္းႏွစ္ဦးပိုင္ပစၥည္းမ်ားကို ခင္ပြန္းက ျဖစ္ေစ၊ ဇနီးကျဖစ္ေစ ခင္ပြန္း သို႔မဟုတ္ ဇနီးသည္၏ သေဘာတူညီခ်က္မရွိဘဲ ေမတၱာျဖင့္ေပးလွ်င္ ေပးသည့္ ပစၥည္း၌ ေပးသူ၏အက်ိဳးခံစားခြင့္ရွိေသာ အစုအတြက္ သာ အတည္ျဖစ္သည္။ သေဘာတူညီခ်က္မေပးသည့္ ခင္ပြန္း သို႔မဟုတ္ ဇနီးသည္၏ အက်ိဳးခံစားခြင့္ ထိခိုက္ ျခင္းမရွိ။ (အတြဲ ၁ဝ ရန္ကုန္ ၂၆၁ ႏွင့္ အတြဲ ၉ ရန္ကုန္ ၅၂၄)
ေမတၱာျဖင့္ေပးျခင္း ဟုတ္ မဟုတ္ မည္သို႔စိစစ္မည္နည္း ...
စာခ်ဳပ္တစ္ခုသည္ ေမတၱာျဖင့္ေပးသည့္ စာခ်ဳပ္ျဖစ္ပါ သေလာ၊ ေရာင္းခ်သည့္စာခ်ဳပ္ျဖစ္ပါ သေလာဆိုသည့္ ျပႆနာကို ဆုံးျဖတ္ရာ၌ စာခ်ဳပ္ပါစကားရပ္မ်ားသာမက ထိုစာခ်ဳပ္ျဖစ္ေပၚလာသည့္ ပတ္ဝန္းက်င္ အေထာက္ အထားမ်ားကို စိစစ္ရန္လိုမည္ျဖစ္သည္။ စာခ်ဳပ္တြင္ ေဖာ္ျပထားသည့္စကားရပ္သည္ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္ သေဘာတူထားၾကသည့္အတိုင္း ရည္ရြယ္ထားၾကသည့္ အတိုင္း ျဖစ္ခ်င္မွျဖစ္မည္။ သို႔ျဖစ္ရာ ေမတၱာျဖင့္ေပး သည္ဟု စာခ်ဳပ္၌ ေဖာ္ျပထားေစကာမူ စင္စစ္အားျဖင့္ ေမတၱာျဖင့္ ေပးျခင္းမဟုတ္ဘဲ ေရာင္းခ်ျခင္းသာျဖစ္ ႏိုင္သည္။ ေမတၱာျဖင့္ေပးျခင္းႏွင့္ ေရာင္းခ် ျခင္းတို႔၏ အဓိကကြာျခားခ်က္မွာ ေရာင္းခ်ျခင္းတြင္ ေရာင္းခ်သည့္ ပစၥည္းအတြက္ အဖိုးစားနား ေပးျခင္း၊ ေပးရန္ကတိျပဳ ျခင္းရွိၿပီး ေမတၱာျဖင့္ေပးျခင္းတြင္ ေပးသည့္ပစၥည္း အတြက္ လုံးဝအဖိုးစားနား မရွိျခင္းျဖစ္သည္။ (၁၉၆၁ ခုႏွစ္၊ မတစ၊ ၃၉၅ လႊတ္ေတာ္)
အစဥ္အလာေကာင္းကို ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ၾကပါ ...
ေမတၱာျဖင့္ေပးကမ္းျခင္းျပဳၾကရာတြင္ ျပ႒ာန္းဥပေဒ မ်ား၊ ဓေလ့ထုံးတမ္းဥပေဒမ်ားႏွင့္အညီျဖစ္ေစေရးအတြက္ ေဖာ္ျပပါစီရင္ထုံးမ်ားကို ေလ့လာမွတ္သားသင့္သည္။ ဤသည္မွာ အၫႊန္းသေဘာမွ်သာျဖစ္သည္။ စီရင္ထုံးအက်ယ္ဖတ္ရန္ လိုပါမည္။ ေဆာင္သင့္တာ ေဆာင္၍ ေရွာင္သင့္တာေရွာင္ရပါမည္။ လိုက္နာသင့္ သည္မ်ား လိုက္နာရပါမည္။ ဥပေဒႏွင့္အညီ ေဆာင္ ရြက္ျခင္းျဖင့္ ဥပေဒစိုးမိုးမႈျဖစ္ေစသည္။ မိမိ၏ရည္မွန္း ခ်က္အထေျမာက္မည္။
ေမတၱာျဖင့္ ေပးကမ္းျခင္းျပဳရာတြင္ ေစတနာသဒၶါ တရားထက္သန္မႈ၊ ရက္ရက္ေရာေရာ ရွိမႈတို႔သည္ ေလးစားထိုက္၊ ဂုဏ္ယူထိုက္၊ ျမတ္ႏိုးထိုက္သည့္ အစဥ္ အလာေကာင္း တစ္ရပ္ ျဖစ္သည္။ ထိုအစဥ္အလာ ေကာင္း တစ္ရပ္ကို ျပဳမူေဆာင္႐ြက္ၾကရာတြင္ ျပ႒ာန္း ဥပေဒ၊ ဓေလ့ထုံးတမ္းဥပေဒမ်ားႏွင့္အညီ လိုက္နာ ေဆာင္ရြက္ၾကျခင္းျဖင့္ ဆက္လက္ထိန္းသိမ္းေစာင့္ ေရွာက္ၾကပါစို႔ဟု ဆႏၵျပဳလိုက္ပါရေစ။
ေမာင္စာဂ
