တရားစီရင္ေရးမ႑ိဳင္ တည့္မတ္နိုင္ရန္အတြက္ အမွဳသည္မ်ား၊ သက္ေသ မ်ား၊ တရားရုံးနွင့္ တစ္နည္းနည္းသက္ဆိုင္ ေနသူမ်ားကလည္း ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ရမည္ျဖစ္သည္။
တရားမွ်တမွဳကို သန္႔ရွင္းေသာလက္ျဖင့္ ေတာင္းခံရန္ လိုအပ္ေပသည္။ သန္႔ရွင္းေသာလက္ျဖင့္ မေတာင္းခံျခင္းေၾကာင့္ ဥပေဒနွင့္ညီေသာ္လည္း တရား မွ်တမွဳ နွင့္ အလွမ္းေဝးေနရသည့္ သာဓကတစ္ခု တင္ျပလိုပါသည္။
တရားရုံးမ်ားတြင္ တရားမမွဳမ်ား၌ အမ်ားဆုံးေတြ႕ရွိရသည့္ အမွဳမ်ားမွာ အတိုးျဖင့္ ေငြေခ်းမွဳမ်ားျဖစ္သည္။ ဥပေဒအရ ေငြတိုးေခ်းစားသည့္လိုင္စင္ မရွိသူမ်ား သည္ အတိုးျဖင့္ ေငြေခ်းငွါးေပးနိုင္ ျခင္း မရွိေပ။ ထိုအခ်က္ကို ေငြေခ်းေပးသူ မ်ားက သိရွိၾကျပီး ေငြေခ်းယူသူအခ်ိဳ႕ကလည္း သိရွိၾကသည္။ သို႔ရာတြင္ ေငြေခ်းယူသူမ်ားက ေငြေခ်းေပးသူအလိုက် အရပ္ စာခ်ဳပ္မ်ားခ်ဳပ္ဆိုေပးျခင္း၊ စာခ်ဳပ္အလြတ္မ်ားေပၚတြင္ လက္မွတ္ေရးထိုးေပးျခင္းတို႔ ျပဳလုပ္ၾကသည္။ ထိုသို႔ခ်ဳပ္ဆိုရာတြင္ ေငြေခ်းစဉ္က ေငြက်ပ္ (၂၀) သိန္းေခ်းယူခဲ့ေသာ္ လည္း (၃) နွစ္ခန္႔ အတိုးနွင့္အရင္းမဆပ္နိုင္သည့္အခါ အတိုးအရင္းေပါင္း၍ ေငြက်ပ္ (၈၀) သိန္း ကို ေမတၱာျဖင့္ အတိုးမဲ့ေခ်းယူခဲ့ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း လက္မွတ္ေရးထိုး ေပးခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ေငြရွင္က ၎နွင့္မကင္းရာမကင္းေၾကာင္းျဖစ္ေသာ သက္ေသ (၂) ဦး ကို လက္မွတ္ေရးထိုးေစခဲ့ျပီး ထိုစာခ်ဳပ္ကိုအေျချပဳ၍ ေငြရလိုမွဳျဖင့္ တရားစြဲဆိုသည္။ ထိုကိစၥကို ေငြရွင္ကစာခ်ဳပ္ပါအတိုင္း အတိုးမဲ့ေခ်းယူျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း အမွဳတည္ေဆာက္ တရားစြဲဆိုရာ သက္ေသ (၂) ဦး ကလည္း ေထာက္ခံထြက္ဆိုၾကသည္။
သက္ေသခံ ဥပေဒအရ စာရြက္စာတမ္းသက္ေသခံခ်က္ခိုင္လုံလွ်င္ နွဳတ္သက္ေသခံခ်က္ကို ထည့္သြင္း စဉ္းစား၍မရေၾကာင္း အတိအလင္းျပ႒ာန္းထားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေငြယူသူ က ေငြမ်ားကို အတိုးႏွင့္ေခ်းယူခဲ့ျခင္းျဖစ္ျပီး အတိုးအရင္းေပါင္း၍ စာခ်ဳပ္ခ်ဴပ္ဆို ထား ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ထုေခ်ေသာ္လည္း စာခ်ဳပ္ပါလက္မွတ္မွာ ၎၏ လက္မွတ္ျဖစ္ေၾကာင္း ေပၚေပါက္ျပီး ထိုစာခ်ဳပ္ကို ျဖားေယာင္းျခင္း၊ ေသြးေဆာင္ျခင္းနွင့္ ျခိမ္းေျခာက္ျခင္း ေၾကာင့္ ခ်ဳပ္ဆိုခဲ့ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း မေပၚေပါက္လွ်င္ အမွဳတြင္ ေငြရွင္ကိုသာ အနိုင္ေပးရ မည္ျဖစ္သည္။
ေငြေခ်းယူသူက ေငြမေပးနိုင္ေသာအခါ ေငြရွင္က တရားမဇာရီမွဳဖြင့္၍ ေတာင္းခံေလသည္။ သို႔ေသာ္လည္းမေပးဆပ္နိုင္ေသာေၾကာင့္ ေငြေခ်းယူသူ ပိုင္ဆိုင္သည့္ ေငြက်ပ္ (၂၅၀) သိန္းခန္႔တန္သည့္ အိမ္နွင့္ေျမကို ေလလံတင္ ေရာင္းခ် ေပးရန္ ေလွ်ာက္ထားရာ တရားရုံးက ဥပေဒနွင့္အညီ ေငြက်ပ္ (၂၅၀) သိန္းက်ပ္နွင့္ ေလလံတင္ ေရာင္းခ်ရန္စီစဥ္ခဲ့သည္။ ျမန္မာတို႔၏ဓေလ့အရ အမွဳျဖစ္ေနေသာပစၥည္းကို မဝယ္ယူလို သျဖင့္ ဝယ္ယူသူမရွိ၍လည္းေကာင္း၊ ပိုင္ရွင္က ဝယ္ယူလွ်င္ သတ္ပစ္မည္ဟု ၾကိမ္းဝါး၍လည္းေကာင္း ဝယ္ယူမည့္ သူ မရွိ၍ ေလလံေဈးကို တျဖည္းျဖည္း ေလွ်ာ့ခ်ခဲ့ ရာ ေနာက္ဆုံးတြင္ ေငြက်ပ္ (၇၀) သိန္းအထိ ေလွ်ာ့ခ်ခဲ့ျပီး ေငြရွင္က ေငြက်ပ္ (၇၁) သိန္းက်ပ္ျဖင့္ အေၾကြးျဖင့္ခုနွိမ္ကာ ဝယ္ယူခဲ့သည္။
ထို႔ေနာက္ အိမ္ကိုလက္ေရာက္ ေပးအပ္ရန္ အမိန္႔ထုတ္ဆင့္ခဲ့ေသာ္လည္း မေပးအပ္သျဖင့္ အင္အားသုံး ဖယ္ရွားေစခဲ့ရာ ေခ်းယူသူက ျပန္လည္ခုခံခဲ့သျဖင့္ ေနာက္ဆက္တြဲအမွဳမ်ား ထပ္မံျဖစ္ပြားခဲ့ရသည္။ ထိုကဲ့သို႔ေသာအမွဳမ်ိဳးတြင္ ရွုံဳးနိမ့္သူက တရားရုံးအား ဆႏၵျပျခင္းနွင့္ အိမ္ကို လက္ေရာက္ေပးအပ္ရန္ေဆာင္ရြက္ရသူ ဘီလစ္စာေရး အား ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ ရိုက္နွက္ျခင္းတို႔ မၾကာခဏျဖစ္ပြားၾကသည္ကို အမ်ားအသိပင္ျဖစ္သည္။
အထက္ပါအမွဳကို သာမန္အားျဖင့္ၾကည့္ပါက ေငြက်ပ္ (၂၀) သိန္း ေခ်းယူ ခဲ့သည္ကို တရားရုံး က မွ်တမွဳမရွိဘဲ ေငြက်ပ္ (၂၅၀) သိန္းခန္႔တန္သည့္ အိမ္ကို ေငြရွင္ အား မတရားေပးအပ္သည္ဟု ဆိုနိုင္ေပမည္္။ အမွန္တကယ ္ျဖစ္ပြားခဲ့ေသာအမွဳျဖစ္ပါသည္။ သို႔ရာတြင္ ဥပေဒကိုနားလည္သူက တရားရုံး သည္ ဥပေဒနွင့္အညီေဆာင္ရြက္ခဲ့ သည္ကို သိရွိနိုင္ပါသည္။ သို႔ဆိုလွ်င္ ဥပေဒက မတရား၍လားဟု ေမးရန္အေၾကာင္း ရွိေပသည္။ စာရြက္စာတမ္း သက္ေသခံခ်က္မ်ားကို နွဳတ္သက္ေသခံခ်က္ျဖင့္ ပယ္ဖ်က္၍ရမည္ဆိုပါက အမွဳမ်ားတြင္မ်ားစြာရွဳပ္ေထြးျပီး အလြယ္တကူဖန္တီး၍ရေသာ နွဳတ္သက္ေသခံခ်က္မ်ားကို လိမ္လည္ဖန္တီးလာနိုင္ကာ အမွဳဆုံးျဖတ္ရန္ ခက္ခဲသြား မည္ျဖစ္သည္။
လူတို႔၏သေဘာသဘာဝအရ မိမိအျပစ္ကိုမျမင္ဘဲ အျခားသူ၏အျပစ္ကို သာျမင္တတ္ၾကသည္။ အထက္ပါအမွဳတြင္ အတိုးမဲ့ ေမတၱာျဖင့္ ေခ်းေပးခဲ့ျခင္းမရွိေၾကာင္း ေငြေခ်းယူသူကသိရွိေသာ္လည္း ၎ကိုယ္တိုင္သေဘာတူ၍ စာခ်ဳပ္တြင္ လက္မွတ္ေရးထိုးေပးခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ေငြေခ်းေပးသူကလည္း စာခ်ဳပ္မွာ အျဖစ္မွန္ကို ဖုံးကြယ္၍ခ်ဳပ္ဆိုထားျခင္းျ ဖစ္ေၾကာင္း သိရွိေသာ္လည္းလိမ္ညာ၍ တရားစြဲသည္။ သက္ေသ (၂) ဦးက လည္း မဟုတ္မမွန္ ထြက္ဆိုၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အမွဳတြင္ ေပၚေပါက္ခ်က္မ်ား အရ ဆံုးျဖတ္ျခင္းျဖစ္၍ ဥပေဒနွင့္ညီေသာ္လည္း အမွန္တရားနွင့္ ကင္းကြာေန သည္၊ တရားမွ်တမွဳမရွိဟု ဆိုနိုင္ေပသည္။ ထိုအေျခအေနတြင္ တရားစီရင္ေရး ၏ သေဘာသဘာဝနွင့္ ဥပေဒ၏သေဘာသဘာဝကို တတ္သိကြ်မ္းက်င္မွဳ မရွိေသာ မီဒီယာမ်ားသည္ သေဘာရိုးျဖင့္ တရားရုံးကမမွန္မကန္ျပဳလုပ္ ေနသည္ဟု သတင္း ေရးသားမည္ဆိုပါက ျပည္သူမ်ားက တရားရုံးမ်ားအေပၚ အျမင္ေစာင္းလာေပမည္။ ထို႔ေၾကာင့္ တရားမွ်တမွဳကို သန္႔ရွင္းေသာလက္ျဖင့္ ေတာင္းခံရမည္ဆိုသည့္ ဆိုရိုး စကား ေပၚေပါက္လာျခင္းျဖစ္သည္။
အထက္ပါျဖစ္ရပ္မ်ိဳးကို တရားမမွဳျဖင့္မစြဲဆိုဘဲ တရားခံသည္ ေငြမ်ားကို လိမ္လည္၍ရယူသည္၊ ယုံၾကည္အပ္နွံေရးေဖာက္ဖ်က္သည္ဟု ရဲစခန္းတြင္ အမွဳဖြင့္ တိုင္ၾကားျပီး ရဲက ၎တို႔တင္ျပသည့္အတိုင္းလက္ခံကာ ဥပေဒအရာရွိ ကလည္း ထိုတင္ျပခ်က္အတိုင္း အၾကံေပး၍ တရားစြဲဆိုသည့္အမွဳမ်ားလည္း ရွိတတ္ပါသည္။ တရားရုံးကလည္း ၎တို႔တင္ျပသည့္အတိုင္းလက္ခံကာ တရားခံကို အျပစ္ေပးမည္ဆို ပါက တရားခံတြင္ မ်ားစြာနစ္နာရမည္ျဖစ္ ပါသည္။ တိုင္ၾကားသူတင္ျပသည္ကို ေသခ်ာစြာမစစ္ေဆးဘဲ သေဘာရိုးနွင့္ ေဆာင္ရြက္ျခင္းမ်ိဳးရွိသကဲ့သို႔ အဂတိတရားတစ္ပါးပါး အရ ေဆာင္ရြက္ျခင္းမ်ိဳး လည္း ရွိတတ္ပါသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ နွစ္ဖက္သက္ေသမ်ားကလည္း အမွန္ကိုထြက္ဆိုၾကရန္ လိုအပ္ ေပသည္။ ျမန္မာတို႔၏ဓေလ့အရလည္း အမွန္တရားကိုသိရွိသည့္ မ်က္ျမင္ သက္ေသမ်ားသည္ တရားရုံးေရွ႕တြင္ သက္ေသခံရန္ ဝန္ေလး တတ္ၾကသည္။ ျမန္မာတို႔သည္ ရုံးေရာက္၊ ဂါတ္ေရာက္သည္ကို ေၾကာက္ရြံ႕ၾကသည္၊ ရွက္ရြံ႕ၾကသည္။ အျဖစ္မွန္ကိုသိလွ်က္နွင့္ ရုံးေရွ႕တြင္သက္ေသ မခံလိုၾကေပ။ အမွဳမွန္ ေပၚေပါက္ေရး အတြက္ မ်က္ျမင္သက္ေသမ်ားကလည္း အမွန္အတိုင္းထြက္ဆို ရန္ လိုအပ္ေပမည္။
ျမန္မာတို႔သည္ ဥပေဒျပ႒ာန္းခ်က္မ်ားကို လိုက္နာရန္အားနည္းတတ္ၾက သည္။ သာမန္အားျဖင့္ တိုက္တာ၊ ေျမယာကဲ့သို႔ေသာ မေရႊ႕မေျပာင္းနိုင္ေသာပစၥည္း မ်ားကို ေရာင္းခ်ျခင္း၊ လႊဲေျပာင္းေပးအပ္ျခင္း၊ ေမတၱာျဖင့္ေပးကမ္းျခင္းတို႔ကို မွတ္ပုံတင္ စာခ်ဳပ္ျဖင့္ေဆာင္ရြက္မွသာ တရားဝင္အတည္ျဖစ္ေၾကာင္း ဥပေဒအရသတ္မွတ္ထား သည္။ မွတ္ပုံတင္စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ဆိုလွ်င္ သတ္မွတ္ထား သည့္အခြန္အခမ်ားကို နိုင္ငံေတာ္ သို႔ ေပးသြင္းရမည္ျဖစ္သည္။ အခ်ိဳ႕က ထိုကဲ့သို႔မွတ္ပုံတင္စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ဆိုရမည္ကို မသိရွိ ၍လည္းေကာင္း၊ အခ်ိဳ႕က သိရွိေသာ္လည္း အခြန္မထမ္းေဆာင္လို၍လည္းေကာင္း မွတ္ပုံတင္စာခ်ဳပ္ မခ်ဳပ္ဆိုဘဲ ေဆာင္ရြက္ၾကသည္။ အမွဳျဖစ္လာေသာအခါ ဥပေဒအရ မွတ္ပုံတင္စာခ်ဳပ္မခ်ဳပ္ဆိုခဲ့သျဖင့္ တရားမဝင္ေၾကာင္း ဆုံးျဖတ္သည့္အခါ တရားရုံးက မတရား ဆုံးျဖတ္သည္ဟု ထင္ျမင္ၾကေလသည္။
ထိုကိစၥနွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ဂ်ပန္နိုင္ငံမွ ဥပေဒပညာရွင္တစ္ဦးနွင့္ ေဆြးေႏြးခဲ့ဖူးသည္။ ၎တို႔နိုင္ငံတြင္ မေရႊ႕မေျပာင္းနိုင္ေသာ ပစၥည္း လႊဲေျပာင္းေရာင္းခ်ရာတြင္ မွတ္ပုံတင္ရန္မလိုေၾကာင္း၊ သို႔ရာတြင္ (၉၀) ရာခိုင္ နွဳန္းေက်ာ္သည္ မွတ္ပုံတင္ၾကေၾကာင္း၊ ပိုင္ဆိုင္မွဳ အျငင္းပြားျခင္းကိုကာကြယ္ရန္ အတြက္ နိုင္ငံေတာ္သို႔ အခြန္အခေပးကာ မွတ္ပုံတင္ၾကျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း၊ အခြန္ မေဆာင္လိုသူမ်ားကသာ မွတ္ပုံမတင္ၾကေၾကာင္း ေျဖၾကားပါသည္။ မိမိတို႔နိုင္ငံတြင္ ဥပေဒအရမွတ္ပုံတင္ရမည္ျဖစ္ေသာ္လည္း မသိနားမလည္၍ လည္းေကာင္း၊ အခြန္ မေပးေဆာင္လို၍လည္းေကာင္း မွတ္ပုံမတင္ၾကေပ။ လႊဲေျပာင္းေရာင္းခ်သူ၏ (၉၀) ရာခိုင္နွဳန္းေက်ာ္သည္ မွတ္ပုံမတင္ၾကသည္ကို ေတြ႕ရွိရသည္။ အမွန္တကယ္ ေရာင္းဝယ္သည့္တိုင္ေအာင္ အထူး ကိုယ္စားလွယ္ လႊဲစာ (SP) မ်ားျဖင့္ အဆင့္ဆင့္ ေရာင္းခ်ၾကသည္။ ေျခာက္ဦး၊ ခုနွစ္ဦး အထိ (SP) ျဖင့္ အေရာင္းအဝယ္ျပဳလုပ္ ထားသည္ကို ေတြ႕ျမင္ဖူးပါ သည္။
လက္ရွိရင္ဆိုင္ေနရသည့္စိန္ေခၚမွဳမ်ားတြင္ ေျမယာျပႆနာမ်ားသည္ ေရွ႕တန္းမွ ပါဝင္ေနပါသည္။ မိဘဘိုးဘြားလက္ထက္ကတည္းက ေနထိုင္လုပ္ကိုင္ စားေသာက္လာသူမ်ားသည္ အဆိုပါေျမယာမ်ားကို ၎တို႔အမည္ေပါက္ မွတ္ပုံတင္၍ သတ္မွတ္ထားသည့္အခြန္အခမ်ားကို နိုင္ငံေတာ္သို႔ေပးသြင္းရ မည္ျဖစ္ပါသည္။ ထိုသို႔ မေဆာင္ရြက္ခဲ့သျဖင့္ ဥပေဒကိုနားလည္ေသာ မသမာသူမ်ားက အဆိုပါေျမယာမ်ားကို ၎တို႔အမည္ေပါက္ ဂရန္အမည္ ေဖာက္ျခင္းနွင့္ မွတ္ပုံတင္ျခင္းမ်ားကို ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။ သက္ဆိုင္ရာဌာန မ်ားကလည္း ေသခ်ာစြာမစစ္ေဆးျခင္း၊ အဂတိတရား တစ္ပါးပါးကို လိုက္စား ျခင္းျဖင့္ ခြင့္ျပဳခဲ့ၾက သည္။
ဥပေဒအရ ဂရန္အမည္ေပါက္သူနွင့္ မွတ္ပုံတင္ ထားသူကိုသာ သာမန္အားျဖင့္ ပိုင္ရွင္အျဖစ္သတ္မွတ္ေပသည္။ အဆိုပါ အမည္ေပါက္ရန္ေလွ်ာက္ထားစဉ္က ကန္႔ကြက္ရန္အတြက္ အမ်ားျပည္သူ ဆိုင္ရာေနရာမ်ားနွင့္ သတင္းစာတို႔တြင္ ေၾကာ္ျငာျခင္းမ်ားေဆာင္ရြက္ခဲ့ ေသာ္လည္း သာမန္ျပည္သူ မ်ားျဖစ္သည့္ လက္ရွိျဖစ္သူက မသိနားမလည္၍ ကန္႔ကြက္ျခင္းမျပဳခဲ့ေပ။ ထိုသို႔ ေၾကာ္ျငာရာတြင္လည္း ျမိဳ႕နယ္၊ ကြင္းအမွတ္၊ အကြက္အမွတ္၊ ဦးပိုင္အမွတ္စသည္ျဖင့္ ေျမစာရင္းေျမပုံပါအခ်က္မ်ားကို ေၾကာ္ျငာျခင္းျဖစ္၍ ဗဟုသုတနည္းပါးသည့္ လက္ရွိ ျဖစ္သူကိုယ္တိုင္ အဆိုပါ ေၾကာ္ျငာစာကို ဖတ္ရွဳရသည့္တိုင္ေအာင္ ၎၏ေျမကြက္ကို ေၾကာ္ျငာေနသည္ ဟု သိရွိမည္မဟုတ္ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ အမည္ေပါက္ျပီး ေနာက္ပိုင္းတြင္ လက္ရွိ ျဖစ္သူမ်ားကို ဖယ္ရွားေစသည့္အခါ ၎တို႔က သက္ဆိုင္ရာဌာနမ်ားတြင္ ကန္႔ကြက္ခဲ့ၾကသည္။ ဌာနမ်ားက လုပ္ထုံးလုပ္နည္းနွင့္အညီ ေဆာင္ရြက္ထားျခင္း ျဖစ္၍ ၎တို႔အေနျဖင့္ ဆက္လက္ေဆာင္ရြက္ေပးနိုင္ျခင္းမရွိေၾကာင္း ျငင္းဆိုၾကသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ အမည္ေပါက္သူက တရားရုံးမ်ားတြင္ လက္ရွိေနထိုင္သူမ်ားကို ဖယ္ရွားေပး ရန္ ေလွ်ာက္ထားၾကသည္။ တရားရုံးမ်ားကလည္း သာမန္အားျဖင့္ နိုင္ငံေတာ္က ထုတ္ေပးထားသည့္ဂရန္ ကို မူတည္၍သာအဆုံးအျဖတ္ျပဳနိုင္မည္ျဖစ္သည္။ လက္ရွိျဖစ္သူမ်ားက အဆိုပါဂရန္အမည္ေပါက္သူသည္ လိမ္လည္၍မရိုးမေျဖာင့္ေသာသေဘာျဖင့္ ေဆာင္ရြက္ေၾကာင္း သက္ေသထင္ရွားျပသနိုင္မွသာလွ်င္ အနိုင္ရမည္ ျဖစ္ေပသည္။
အထက္တြင္ဆိုခဲ့သည့္အတိုင္း အဆိုပါေျမနွင့္စပ္လ်ဉ္း၍ ကန္႔ကြက္ရန္ရွိ မရွိကို လုပ္ထုံးလုပ္နည္းနွင့္အညီေၾကာ္ျငာခဲ့ျပီးျဖစ္၍ လက္ရွိျဖစ္သူ အေနျဖင့္ သက္ေသျပရန္ ခဲယဥ္းလွသည္။ ဥပေဒကိုနားမလည္သူမ်ားအေပၚ လက္တစ္လုံးျခားေဆာင္ရြက္ခဲ့ သည့္အေပၚ တရားရုံးမ်ားက ကုစားရန္ခဲယဥ္း လွသည္။ ေနာက္ဆုံးတြင္ တရားရုံးက အင္အားသုံးဖယ္ရွားသည့္အခါ မတရား လုပ္သည္ဟုဆိုကာ တရားရုံးမ်ားအေပၚ အျမင္ေစာင္းၾကသည္။ လက္ရွိျဖစ္သူ က ဥပေဒနွင့္အညီ မွတ္ပုံတင္ရန္ပ်က္ကြက္ခဲ့သည္ကို အခြင့္ေကာင္းယူ၍ အျခားသူက ဂရန္ေလွ်ာက္ထားသည္၊ သက္ဆိုင္ရာဌာနက ေသခ်ာ စြာ စစ္ေဆးျခင္းမျပဳဘဲ ဂရန္ထုတ္ေပးသည္။ အမ်ားသိရန္ ေၾကာ္ျငာစဉ္တြင္လည္း လက္ရွိျဖစ္သူက ကန္႔ကြက္ရန္ပ်က္ကြက္ခဲ့သည္။
တရားသူၾကီးမ်ားသည္ နတ္မဟုတ္၊ တန္ခိုးရွင္မဟုတ္၊ အၾကားျမင္ဆရာမ်ား မဟုတ္၊ သာမန္လူသားမ်ားသာျဖစ္၍ အမွဳတြဲတြင္ေပၚေပါက္ေသာ အခ်က္အလက္ မ်ားကို ျပ႒ာန္းဥပေဒမ်ားအား ဆန္႔က်င္ေသြဖယ္ျခင္းမရွိဘဲ ဆုံးျဖတ္ၾကရသူမ်ားျဖစ္ သည္။ အမွဳတြဲပါအခ်က္အလက္နွင့္ ျဖစ္ရပ္မွန္တို႔ ဆန္႔က်င္ေနပါက ဥပေဒနွင့္ညီေသာ္ လည္း ျဖစ္ရပ္မွန္နွင့္ကြဲလြဲမည္သာျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ တရားရုံးမ်ားက မွန္ကန္စြာ ဆုံးျဖတ္နိုင္ေရးအတြက္ ျပည္သူမ်ား သာမက သက္ဆိုင္ရာအုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖြဲ႕အစည္း မ်ားကလည္း မိမိတို႔၏တာဝန္ ကို ေက်ပြန္စြာထမ္းေဆာင္ ၾကရမည္ျဖစ္သည္။ သို႔မွသာ တရားရံုးမ်ားက မွန္ကန္စြာဆံုးျဖတ္ႏိုင္ေပမည္။
အားလံုးကို အစဥ္ေလးစားလ်က္ ...
ဂ်ဴနီယာတုတ္ကေလး
.
