“ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို တင္ျပေပး။ မီဒီယာကလည္း ေရးရမယ္။ တရားသူႀကီးရဲ႕ အားနည္းခ်က္ေၾကာင့္ တခ်ိဳ႕ကိစၥေတြက မွန္တ့ဲဘက္က မွားေနရတယ္။ အဲဒါမ်ိဳးဆိုရင္ တရားသူႀကီးခ်ဳပ္၊ ဥပေဒခ်ဳပ္၊ ရဲမင္းႀကီးနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အစည္းအေဝး ထိုင္မယ္။ အဲဒီအခါမွာ တရားသူႀကီးခ်ဳပ္က သက္ဆိုင္ရာ တရားသူႀကီးကိုေခၚၿပီး ဒါေတြ ဒါေတြ လုပ္ရမယ္ ဆိုတာ ညႊန္ၾကားမယ္။ ဒါဆိုရင္ အမွန္အတိုင္း ျပန္ျဖစ္သြားမယ္”
(15-11-2013, Hot News ဂ်ာနယ္)
ထိုသို႔ ေျပာဆိုလိုက္သူမွာ တိုင္းေဒသႀကီး ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ျဖစ္သျဖင့္ သူႏွင့္ အစည္းအေဝး ထိုင္မည္ဆိုေသာ တရားသူႀကီးခ်ဳပ္၊ ဥပေဒခ်ဳပ္၊ ရဲမင္းႀကီး (စင္စစ္ ထိုအသုံးအႏႈန္း ေခတ္ႏွင့္ မေလ်ာ္ညီေတာ့ပါ) စသူတို႔ မွာလည္း တိုင္းေဒသႀကီးအဆင့္ သက္ဆိုင္ရာ က႑အလိုက္ တာဝန္ရွိ သူမ်ားကို ဆိုလိုျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း အျငင္းပြားဖြယ္ရာ မရွိပါ။
ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္အေနျဖင့္ ျပည္နယ္၊ သို႔မဟုတ္ တိုင္းေဒသႀကီး ဟူေသာ အကန႔္အသတ္ျပဳထားသည့္ နယ္ေျမအတြင္း''စီမံခန႔္ခြဲေရး''၊ တစ္နည္း အားျဖင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဆိုင္ရာ တာဝန္ကို''ဥပေဒျဖင့္ အပ္ႏွင္းရရွိသည့္ အာဏာအရ'' ထမ္းေဆာင္ခြင့္ရသူ ျဖစ္ပါသည္။ ဘာမဆို လုပ္ပိုင္ခြင့္ ရိွသည့္ ေမြးရာပါ အခြင့္အာဏာ မဟုတ္ပါ။
၎စီမံအုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ ရရွိေသာ နယ္ေျမအတြင္း တရားစီရင္မႈ ဆိုင္ရာအမွားအယြင္းမ်ား မျဖစ္ေပၚေစလိုေသာ ေစတနာကို အသိအမွတ္ ျပဳနိုင္ ပါသည္။ ထိုေစတနာျဖင့္ ထိုသို႔ေျပာဆိုလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္ ျဖစ္သည္ဟူ၍လည္း ယုံစားဖြယ္ရာ ရွိပါသည္။ သို႔ရာတြင္ ဥပေဒႏွင့္ အညီအၫြတ္ ရွိ၊ မရွိ ေဝဖန္စိစစ္ရပမည္။
တရားစီရင္မႈ ဆိုသည္မွာ ဥပေဒႏွင့္အညီ အပ္ႏွင္းထားသည့္ စီရင္ပိုင္ခြင့္အာဏာ မရွိဘဲ ေဆာင္႐ြက္၍ မရနိုင္ေၾကာင္းကို သိျမင္နားလည္ရန္ လိုအပ္ပါသည္။ ဤစကား ရင့္သီးေကာင္း ရင့္သီးနိုင္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ မတတ္နိုင္ပါ။
Law sense, judicial sense ဆိုသည္ကို တစ္ေထာင့္တစ္ည ေျပာရဦးမည့္ ေမြးရာပါ ပညာရွိေတြ ေပါမ်ားလွပါသည္။
ရွင္းေအာင္ေျပာမွ ျဖစ္မည္ ထင္ပါသည္။ မွားယြင္းခြၽတ္ေခ်ာ္ပါက တတ္ေျမာက္ကြၽမ္းက်င္သူမ်ားက ျပင္ဆင္ျဖည့္စြက္ေစလိုပါသည္။
အမႈအခင္း၊ အျငင္းပြားမႈ တစ္ရပ္ရပ္ကို (ေဒသအေလ်ာက္၊ တန္ဖိုး အေလ်ာက္၊ အပ္ႏွင္းသည့္ အခြင့္အာဏာအေလ်ာက္) စီရင္ပိုင္ခြင့္ရွိေသာ တရား႐ုံးႏွင့္ စီရင္ပိုင္ခြင့္ရွိေသာ တရားသူႀကီးကသာလွ်င္ စီရင္ဆုံးျဖတ္ ပိုင္ခြင့္ ရွိပါသည္။ မအူပင္ခရိုင္ တရား႐ုံးက စီရင္ပိုင္ခြင့္ရွိေသာ အမႈကို မအူပင္ၿမိဳ႕နယ္ တရား႐ုံးက စီရင္ပိုင္ခြင့္ မရွိပါ။ ဖ်ာပုံခရိုင္ တရား႐ုံးက စီရင္ပိုင္ခြင့္မရွိပါ။ ထို႔အတူ အပ္ႏွင္းသည့္ အခြင့္အာဏာ မရွိခဲ့ဘူးဆိုပါ လွ်င္ ဧရာဝတီတိုင္းေဒသႀကီး တရားလႊတ္ေတာ္က စီရင္ပိုင္ခြင့္ရွိမည္ မဟုတ္ပါ။
ျပည္နယ္/တိုင္းေဒသႀကီး တရားလႊတ္ေတာ္သည္ ၎ေဒသအတြင္း ရွိ ခရိုင္တရား႐ုံးမ်ား၏ စီရင္ဆုံးျဖတ္ခ်က္အေပၚ ဥပေဒႏွင့္အညီ ေရး ဖြင့္သည့္ အယူခံမႈ၊ ျပင္ဆင္မႈမ်ားတြင္ ျပင္ဆင္ပယ္ဖ်က္ခြင့္၊ အတည္ျပဳခြင့္ ရွိပါသည္။
သို႔ေသာ္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္၊ လႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒ စသူတို႔က ေျပာသည္ ဆိုေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ေတာ့ျဖင့္ ဟိုအမႈ ဟိုလိုဆုံးျဖတ္၊ ဒီအမႈဒီလိုစီရင္ ဟူ၍ အမႈစစ္တရားသူႀကီးအား အမိန္႔ေပး ၫႊန္ၾကားခြင့္ မရွိပါ။ စြက္ဖက္ခြင့္ မရွိပါ။ အာဏာအပ္မထားပါ။
တရား႐ုံးတစ္႐ုံး၏ အခြင့္အာဏာအရ စီရင္ဆုံးျဖတ္ခ်က္ တစ္ရပ္ အေပၚ မွားသည္၊ မွန္သည္၊ မွ်တသည္၊ မမွ်တသည္ကို နားလည္ပါက (ယခုအခါ) ေဝဖန္ႏိုင္ခြင့္ရိွပါသည္။ သို႔ေသာ္ မွားသည္၊ မွန္သည္၊ မွ်တသည္၊ မမွ်တသည္ကို ဆုံးျဖတ္ပိုင္ခြင့္ မရွိပါ။ ဆုံးျဖတ္နိုင္ေသာ အခြင့္အာဏာရွိသည္မွာ စီရင္ပိုင္ခြင့္အာဏာ ရရွိေသာ အထက္တရား႐ုံး တစ္ခုခုသာ ျဖစ္ပါသည္။
တရားသူႀကီး အမ်ားစုသည္ တကၠသိုလ္ ဥပေဒပညာ ဌာနမ်ား တြင္ ပညာသင္ၾကားခဲ့ၾကရပါသည္။ ဥပေဒ ကထိကတစ္ဦးသည္ မၾကာ ေသးခင္ကမွ ဥပေဒဘြဲ႕ ရရွိ၍ သူ႕တပည့္ ျဖစ္ခဲ့ဖူးေသာ ဒုတိယၿမိဳ႕နယ္ တရားသူႀကီး တစ္ဦး၏ စီရင္ဆုံးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုကို မွားေၾကာင္း၊ မွန္ ေၾကာင္း ထင္ျမင္ခ်က္ ေပးနိုင္ပါမည္။ သို႔ေသာ္ ဆုံးျဖတ္ပိုင္ခြင့္ မရွိပါ။ ဥပေဒကထိကကို လည္းေကာင္း၊ ဥပေဒ ပါေမာကၡကို လည္းေကာင္း စီရင္ပိုင္ခြင့္ အာဏာ အပ္ႏွင္းျခင္း မရွိခဲ့ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။
ထို႔အတူ ျပည္နယ္တိုင္းေဒသႀကီး လႊတ္ေတာ္၊ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ အစရွိ ေသာ အခြင့္အာဏာပိုင္တို႔သည္ ဥပေဒအရ တရားစီရင္မႈ အာဏာ အပ္ ႏွင္းျခင္းခံရသူမ်ား မဟုတ္သျဖင့္၊ တစ္နည္းဆိုေသာ္ စီရင္ပိုင္ခြင့္ အာဏာ ရရွိသူမ်ား မဟုတ္သျဖင့္ ဒုတိယ ၿမိဳ႕နယ္တရားသူႀကီးက ခ်မွတ္ေသာ ေထာင္ဒဏ္ ၇ ရက္မွ်ကိုပင္ ပယ္ဖ်က္ခြင့္ မရွိပါ။ ဒဏ္ေငြ ၅ဝ က်ပ္ မွ်ကိုပင္ ပယ္ဖ်က္ခြင့္ မရွိပါ။
ဥပေဒခ်ဳပ္၊ ရဲမင္းႀကီးတို႔ကို ထည့္ေျပာရန္ပင္ အေၾကာင္းမရွိပါ။
မွားလွ်င္ ျပင္ဆင္၊ ပယ္ဖ်က္ရပါသည္။ မွန္လွ်င္ အတည္ျပဳရပါ သည္။ သို႔ေသာ္ ဥပေဒႏွင့္အညီ စိစစ္ဆင္ျခင္၍ ျပင္ဆင္ရန္၊ ပယ္ဖ်က္ ရန္၊ အတည္ျပဳရန္ အလို႔ငွာမူ စီရင္ပိုင္ခြင့္ အာဏာရွိဖို႔ လိုပါသည္။ စီရင္ပိုင္ခြင့္ မရိွလွ်င္ ဆုံးျဖတ္ပိုင္ခြင့္ မရိွပါ။
ႀကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ၊ မႀကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ အတည္ျဖစ္လ်က္ ရွိေသာ ဥပေဒကို (အတိအလင္း ျပဌာန္း၍ ကင္းလြတ္ခြင့္ ျပဳမထားပါက) တစ္ေယာက္မက်န္ လိုက္နာရန္ တာဝန္ရွိပါသည္။ ယခု အတည္ျဖစ္လ်က္ရွိေသာ ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒတြင္ မည္သည့္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးကိုမွ် တရားစီရင္မႈ အာဏာ အပ္ႏွင္းထားျခင္း မရွိပါ။ မည္သည့္ လႊတ္ေတာ္ကိုမွ် တရားစီရင္မႈ အာဏာ အပ္ႏွင္းထားျခင္း မရွိပါ။ လႊတ္ေတာ္ အဆင့္ဆင့္အား ဥပေဒျပဳအာဏာကို လည္းေကာင္း၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖြဲ႕ အဆင့္ဆင့္အား စီမံခန႔္ခြဲေရး အာဏာကို လည္းေကာင္း အပ္ႏွင္းထားပါသည္။ ဥပေဒျပဳအာဏာ၊ အုပ္ခ်ဳပ္မႈအာဏာ၊ တရားစီရင္မႈအာဏာတို႔ကို တတ္ႏိုင္သမွ် ပိုင္းျခားသုံးစြဲၾကရန္ (power are separated, to the extent possible) ပင္လွ်င္ ႏိုင္ငံေတာ္၏ အေျခခံမူတစ္ရပ္အျဖစ္ (စိုးရိမ္တႀကီး) ျပဌာန္းလိုက္ပါေသးသည္။ ထိန္းေက်ာင္းမႈႏွင့္ စြက္ဖက္မႈအၾကား ျခားနားမႈ ရွိရပါမည္။
အျပန္အလွန္ ထိန္းေက်ာင္းမႈ ဆိုသည္မွာ (မိမိဆႏၵအေလ်ာက္) လိုရာသုံးနိုင္သည့္ ၀ရဇိန္လက္နက္ ျဖစ္မည္ မထင္ပါ။
ျပည္နယ္တိုင္းေဒသႀကီး လႊတ္ေတာ္ႏွင့္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ကို ျဖစ္ေစ၊ ျပည္သူ႕လႊတ္ေတာ္၊ အမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္၊ ျပည္ေထာင္စု လႊတ္ေတာ္ တို႔ကို ျဖစ္ေစ အေျခခံဥပေဒတြင္ တရားစီရင္မႈအာဏာ အပ္ႏွင္းထား ေၾကာင္း မေတြ႕ရပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ တရား႐ုံးတစ္႐ုံး၏ စီရင္ဆုံးျဖတ္ခ်က္ တစ္ရပ္အေပၚ ေဝဖန္တိက ျပဳ႐ုံမွ်သာမက မွားေၾကာင္း၊ မွန္ေၾကာင္း ဝင္ေရာက္ဆုံးျဖတ္စီရင္မည္ ဆိုပါက အခြင့္အာဏာမရွိေသာ ေဆာင္႐ြက္ မႈသာ ျဖစ္စရာ ရွိပါသည္။ ဥပေဒက အပ္ႏွင္းသည့္ အခြင့္အာဏာမရွိဘဲ က်င့္သုံးေဆာင္႐ြက္မႈသည္ ဥပေဒကို မလိုက္နာ၊ ေဖာက္ဖ်က္ က်ဴးလြန္ရာ ေရာက္သည္အထိ စဥ္းစားၾကရပါမည္။
အေျခခံဥပေဒကို မလိုက္နာဘဲ ေနခြင့္ရွိသည္ဟု မည္သူ႕ကို ႁခြင္းခ်က္ျဖင့္ ခြင့္ျပဳထားျခင္း မရွိပါ။
လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားသည္ပင္လွ်င္ လႊတ္ေတာ္ႏွင့္ ေပါင္း ေကာ္မတီတို႔၌ လြတ္လပ္စြာ ေျပာဆိုခြင့္၊ ဆႏၵမဲေပးခြင့္ကို အ ဥပေဒကို မဆန႔္က်င္သမွ်သာလွ်င္) ျပဳလုပ္ခြင့္ရွိေၾကာင္း အေျခခံဥပေဒ ပုဒ္မ-၉၂ (က)၊ ၁၃၃ (က)၊ ၁၅၅ တို႔တြင္ ျပ႒ာန္းပါသည္။ ေဖာက္ ဖ်က္က်ဴးလြန္သူကို တာဝန္မွ ျပန္လည္ ႐ုပ္သိမ္းနိုင္ေၾကာင္း ပုဒ္မ ၃၉၆ (က)(၂)တြင္ ျပ႒ာန္းပါသည္။
ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္က ဥပေဒကို ေဖာက္ဖ်က္က်ဴးလြန္ျခင္း ျဖစ္ပါက ပုဒ္မ ၂၆၃(က)(၂) အရ စြပ္စြဲျပစ္တင္မႈကို ခံရနိုင္ပါသည္။
တရား႐ုံးတစ္႐ုံး၏ စီရင္ဆုံးျဖတ္ခ်က္ တစ္ရပ္အေပၚ တရားစီရင္ မႈ အာဏာ အပ္ႏွင္းထားျခင္း မခံရေသာ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္က တရားစီရင္မႈ အာဏာ အပ္ႏွင္းျခင္း မခံရေသာ ရဲမင္းႀကီး၊ ဥပေဒခ်ဳပ္ စသူတို႔ႏွင့္ မွားေၾကာင္း၊ မွန္ေၾကာင္းကို အစည္းအေဝးထိုင္၍ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ခ်မွတ္ခြင့္ ရွိေၾကာင္း အေျခခံဥပေဒ ျပ႒ာန္းခ်က္တြင္ မေတြ႕ပါ။ ထိုသို႔ ျပဳလုပ္ပါက ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒႏွင့္ ဆန႔္က်င္ပါသည္။ ေဖာက္ဖ်က္က်ဴးလြန္ရာ ေရာက္ပါမည္။ အခြင့္အာဏာမရွိသည့္ ေဆာင္႐ြက္မႈ ျဖစ္ပါမည္။ Independent of judiciary ႏွင့္ rule of law ကို အလြန္အမင္း ဟန္႔တား ေႏွာင့္ယွက္ရာ ေရာက္ပါသည္။
အခြင့္အာဏာမ်ား ေရာေထြးက်င့္သုံးခဲ့ေသာ နည္းစနစ္ အမွား ေၾကာင့္ တရားစီရင္မႈသည္ အႀကီးအက်ယ္ ဂုဏ္သတင္း ပ်က္ယြင္းခဲ့ သည္ကို သတိသံေဝဂ ယူနိုင္ေကာင္းပါသည္။
ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ႏွင့္ စည္းေဝးညွိႏွိုင္း၍ ခ်မွတ္ေသာ စီရင္ဆုံးျဖတ္ခ်က္ အေပၚ (နစ္နာသူက) တရားလႊတ္ေတာ္ခ်ဳပ္သို႔ မတက္ေရာက္ရေတာ့ဘူး လားဟု ေမးခြန္းထုတ္စရာ ရွိပါမည္။ မည္သူမဆို ေက်နပ္လက္ခံသည့္ အႂကြင္းမဲ့တရားမွ်တမႈကို ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္က ဆုံးျဖတ္နိုင္မည္လားဟု ေမးခြန္း ထုတ္စရာ ရွိပါမည္။ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ႏွင့္ အစည္းအေဝးျပဳ၍ ၫႊန္ၾကားသည့္ အတိုင္း ဆုံးျဖတ္ခဲ့ျခင္းအေပၚ ျပည္ေထာင္စု တရားလႊတ္ေတာ္ခ်ဳပ္က ျပင္ဆင္ျခင္း မျပဳဘဲ ဘာမဆို အတည္ျပဳရမည္လားဟု ေမးခြန္းထုတ္စရာ ရွိပါမည္။
တိုင္းေဒသႀကီး တရားသူႀကီးခ်ဳပ္မွာ စီရင္ပိုင္ခြင့္ အာဏာ ရွိတာပဲ ဟူ၍ ေစာဒက တက္ေကာင္း တက္နိုင္ပါသည္။ မွန္ပါသည္။ သူ႕ကို အပ္ႏွင္းသည္မွာ စီရင္ပိုင္ခြင့္အာဏာ ျဖစ္ပါသည္။ သူ၏တရားခြင္ေပၚသို႔ ဥပေဒႏွင့္အညီ နည္းလမ္းတက် ေရာက္ရွိလာခဲ့ေသာ (အယူခံ/ျပင္ဆင္)မႈမ်ားကို ႏွစ္ဖက္ၾကားနာ၍ စီရင္ဆုံးျဖတ္ပိုင္ေသာ စီရင္ပိုင္ခြင့္အာဏာ ရွိပါသည္။ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္က ေခၚယူက်င္းပေသာ အစည္းအေဝး ခန္းမထဲ၌ အစည္းအေဝး တက္ေရာက္သူမ်ား၏ အလိုက် စီရင္ဆုံးျဖတ္နိုင္ရန္ ၎အား အပ္ႏွင္းသည့္ အခြင့္အာဏာ မဟုတ္ပါ။ ေဂါက္ရိုက္ရင္း ရင္း၊ ကားစီးရင္း၊ သူဆုံးျဖတ္ခ်င္သည့္ အခ်ိန္တြင္ သူဆုံးျဖတ္ခ်င္သလို (လိုသလို) ဆုံးျဖတ္ပိုင္သည့္ စီရင္ပိုင္ခြင့္အာဏာ မဟုတ္ပါ။
အေျခခံဥပေဒက မည္သူ႕ကိုမွ် ေစတစ္လုံး အာဏာမအပ္ပါ။
မႀကိဳက္လွ်င္ ျပင္ဆင္ရန္ျဖစ္ၿပီး ျပင္ဆင္ပယ္ဖ်က္ျခင္း မျပဳေသးသမွ် ဥပေဒကို (မည္သူမဆို) လိုက္နာရမည္ ဆိုျခင္းမွာ rule of law ၏ အေျခခံအက်ဆုံး အခ်က္တစ္ရပ္ ျဖစ္သည္ကို အျငင္းပြားဖြယ္ မရွိဟု ယူဆပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္က တရား႐ုံး၏ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ တစ္ရပ္ရပ္ ကို မီဒီယာအား တင္ျပေစ၍ တရားသူႀကီးခ်ဳပ္၊ ဥပေဒခ်ဳပ္၊ ရဲမင္းႀကီးတို႔ႏွင့္ အစည္းအေဝးထိုင္ကာ (မွားေၾကာင္း၊ မွန္ေၾကာင္း သုံးသပ္လ်က္) တရားသူႀကီးခ်ဳပ္မွတစ္ဆင့္ သက္ဆိုင္ရာ တရားသူႀကီးကို''ဒါေတြ ဒါေတြ လုပ္ရမယ္ဟု ၫႊန္ၾကားမည္'' ဆိုျခင္းမွာ အေျခခံဥပေဒပါ တရားစီရင္ေရးမူႏွင့္ ဆန႔္က်င္ေၾကာင္း၊ အခြင့္အာဏာ မရွိေသာ ေဆာင္႐ြက္မႈ ျဖစ္ ေၾကာင္း၊ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ကို အေျခခံဥပေဒက ထိုသို႔ အာဏာအပ္ႏွင္းထားျခင္း မရွိေၾကာင္း၊ လြတ္လပ္စြာ တရားစီရင္မႈကို ခ်ိဳးေဖာက္ရန္ ဥပေဒက မည္သူ႕ကိုမွ် အာဏာအပ္ႏွင္းထားျခင္း မရွိေၾကာင္း ေဖာ္ျပလိုသည္။
ဥပေဒျပဳေရး၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ တရားစီရင္ေရး၊ အခြင့္အာဏာတို႔ကို အေရာေရာ အေထြးေထြး က်င့္သုံးခဲ့သျဖင့္ မေတာ္မတရားမႈမ်ား ျဖစ္ ခဲ့ကာ ေခါင္းမေဖာ္ဝံ့ေအာင္ မ်က္ႏွာငယ္ခဲ့ရလ်က္ တရားဝင္ အပ္ႏွင္းသည့္ အခြင့္အာဏာမရွိဘဲ မိမိကိုယ္ကိုယ္ ဘ၀ရွင္မင္းတရားႀကီးမ်ားသဖြယ္ စိတ္ႀကီးဝင္ ျပဳလုပ္မႈမ်ားေၾကာင့္ ၾကမၼာငင္ခဲ့ေသာ တိုင္းျပည္တစ္ျပည္ ယ္ တစ္ျခမ္းပဲ့လ မႈန္ပ်ပ်ႏွင့္ ကြၽဲေျခရာခြက္ထဲသို႔ ျပန္လည္၍ ငုပ္လွ်ိဳးဝင္ေရာက္သြားမည္ကို စိုးရိမ္မကင္း ျဖစ္မိေၾကာင္း ေဖာ္ျပလိုသည္။ ။
ပဲ့တင္သံဂ်ာနယ္၊ အမွတ္ (၁၀)၊ ၀၅၊ ၀၉၊ ၂၀၁၃
