အျပစ္ရွိတယ္ မရွိဘူးဆိုတာ...
လူတစ္ေယာက္ ျပစ္မႈဆိုင္ရာ တရားခြင္ေရွ႕ေရာက္လာေပမယ့္ တရားခံလို႔ မေခၚဆိုနိဳင္ေသးပါဘူး၊ စြပ္စြဲခံရသူအဆင့္မွာဘဲ ရွိပါေသးတယ္။ စြပ္စြဲခံရသူတစ္ဦးအေပၚ တရားလိုဘက္က စြပ္စြဲထားတဲ့အခ်က္ေတြ ဘယ္အတိုင္းအတာအထိရွိေနသလဲ၊ ဘယ္အတိုင္းအတာအထိ မွန္ေနၿပီလဲ ဆိုတဲ့အခ်က္မ်ားကို တရားလိုဘက္က သက္ေသခံဥပေဒႏွင့္အညီ သက္ေသထူရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ဆင့္ၾကားသိရံုႏွင့္ေတာ့ မွန္ကန္တယ္ လို႔ မွတ္ယူလို႔မရပါဘူး။ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ၾကားတဲ့အသံေတာင္ ညအခ်ိန္အေမွာင္ထဲမွာ ၾကားရင္ အရင္က စြပ္စြဲခံရသူရဲ႕ အသံကို ၾကားဖူးပါတယ္ဆိုရံုႏွင့္ စြပ္စြဲခံရသူရဲ႕ အသံပါလို႔ေျပာတာမ်ိဳးကို တရားမွ်တမႈအစစ္အမွန္ကို ရွာေဖြၾကရတဲ့ ရံုးေတြက လက္ခံလို႔မရပါဘူး။ စီရင္ထံုးေတြလည္း ရွိပါတယ္။ဒီလူကဒီလူ႔ကို သတ္တာကို ေန႔အခါ ျမင္ရံုႏွင့္ေတာင္ဒီလူသတ္ပါတယ္လို႔တစ္ထစ္ခ်မဆိုနိဳင္တဲ့ ေလာကမွာ ထူးျခားဆန္းၾကယ္လွတဲ့ အေၾကာင္းတရားဆိုတာေတြ ရွိေနၾကပါေသးတယ္။ အဲဒါကေတာ့ လူသူမရွား နာမည္တူမရွား ျဖစ္တတ္တဲ့ကိစၥေတြပါဘဲ။ လူတစ္ေယာက္ကို သတ္တယ္ဆိုတဲ့ စြပ္စြဲခံရသူႏွင့္ အသံေရာ ရုပ္ရည္ေရာ အရပ္အေမာင္း၊ ကိုယ္လံုးကိုယ္ထည္ကအစ တူေနတတ္တဲ့အျဖစ္မ်ိဳးေတြ ရွိေနတတ္ၾက တာေၾကာင့္ပါ။ ဒီလိုအခါမ်ိဳးမွာ စြပ္စြဲခံရသူဘက္ကလည္း စြပ္စြဲခံရသူႏွင့္ ရုပ္ခ်င္း ခၽြတ္စြတ္ထပ္တူ၊အရပ္အေမာင္း အသံကအစ တူေနသူမ်ိဳးသက္ရွိထင္ရွား ရွိေနပါတယ္ဆိုတာ တရားရံုးက ယံုၾကည့္ေလာက္တဲ့ သက္ေသခံ ခ်က္မ်ိဳးတင္ျပနိဳင္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ တရားရံုးအေနႏွင့္လည္း ရံုးေရွ႕ကို တင္ပို႔ခံထားရတဲ့ စြပ္စြဲခံရသူဟာ အမွန္တကယ္ အျပစ္ရွိသူဟုတ္/မဟုတ္ဆိုတာ တရားမွ်တမႈအတြက္ ထည့္သြင္းစဥ္းစားရေတာ့ မွာပါ။
ဒါေၾကာင့္ စြပ္စြဲခံရသူတစ္ေယာက္အေပၚ သူျပစ္မႈက်ဴးလြန္ေၾကာင္း သက္ေသအေထာက္အထား(99%)ရွိ ရံုနဲ႔ အျပစ္ရွိတယ္လို႔သတ္မွတ္လို႔ မရနိဳင္ပါဘူး။ သက္ေသခံအေထာက္ အထား(100%)အျပည့္ရွိမွသာ စြပ္စြဲတဲ့ ျပစ္မႈကို ဒီစြပ္စြဲခံရသူက အမွန္တကယ္ ျပဳလုပ္တယ္လို႔ သတ္မွတ္နိဳင္မွာပါ။ ဒီအဆင့္မွာလည္း တရားခံဆိုၿပီး ရံုးေရွ႕တင္ပို႔ခံရသူအေနႏွင့္ အျပစ္ရွိပါတယ္လို႔ မဆိုနိဳင္ေသးပါဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ့ သူ႔ရဲ႕ ျပဳလုပ္မႈက သက္ဆိုင္ရာဥပေဒအရ ျပစ္မႈေျမာက္ရမည့္ အဂၤါရပ္မ်ားႏွင့္ ကိုက္ညီျပည့္စံုပါရဲ႕ လားဆိုတာ တစ္ခ်က္ခ်င္းစီစစ္ရအံုးမွာျဖစ္လို႔ပါ။ ဒီလိုတစ္ခ်က္ခ်င္း စီစစ္ၿပီး စြပ္စြဲခံရသူရဲ႕ျပဳလုပ္မႈဟာ သူ႔အေပၚ စြဲဆိုထားတဲ့ဥပေဒႏွင့္အက်ံဳး၀င္ညီညြတ္ရမည့္ အခ်က္မ်ားႏွင့္ ကိုက္ညီၿပီိဆိုလွ်င္ေတာ့ ရံုးေရွ႕ တင္ပို႔ျခင္းခံရတဲ့ စြပ္စြဲခံရသူဟာ ျပစ္မႈက်ဴးလြန္သူလို႔ ဆိုရေတာ့မည့္ အဆင့္ကို ေရာက္လာပါၿပီ။
ဒါေပမယ့္ ဒီအဆင့္မွာလည္း သူ႔ကို ျပစ္မႈက်ဴးလြန္သူ အျပစ္ရွိသူလို႔ မဆိုနိဳင္ေသးပါဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လည္း ဆိုေတာ့ ျပစ္မႈဆိုင္ရာဥပေဒမွာ ကင္းလြတ္ရၿမဲအခ်က္မ်ားဆိုတာ ရွိေနပါေသးတယ္။ ရာဇသတ္ႀကီးလို႔ေခၚ တဲ့ ျပစ္မႈဆိုင္ရာ ဥပေဒပုဒ္မ-၈၂ မွာ အသက္ ၇ ႏွစ္ေအာက္ကေလးရဲ႕ ျပဳလုပ္မႈသည္ ျပစ္မႈမေျမာက္လို႔ အတိအလင္းျပ႒ာန္းထားခ်က္ေတြ၊ ပုဒ္မ-၈၃ မွာ ျပဳလုပ္တဲ့အခ်ိန္တုန္းက မိမိျပဳလုပ္မႈရဲ႕ သေဘာႏွင့္ အက်ိဳး အျပစ္ကို သိနားလည္ေလာက္ေအာင္ အေျမာ္အျမင္အဆင္အျခင္ မျပည္စံုေသးတဲ့ အသက္ ၇ ႏွစ္အထက္ ၁၂ ႏွစ္ေအာက္ရွိတဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ျပဳလုပ္မႈဟာလည္း ျပစ္မႈမေျမာက္ေၾကာင္း အတိ အလင္းျပ ႒ာန္း ထားခ်က္ေတြ ရွိေနတာေၾကာင့္ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအျပင္ ပုဒ္မ-၈၄ အရ စိတ္မႏွံ႔တဲ့သူ ရဲ႕ ျပဳလုပ္မႈဟာ လည္း ျပစ္မႈမေျမာက္ေၾကာင္း ျပ႒ာန္းထားပါေသးတယ္။
အဲဒီအခ်က္မ်ားအျပင္ ျပစ္မႈဆိုင္ရာဥပေဒအခန္း(၄)မွာ ကင္းလြတ္ရၿမဲအခ်က္ေတြမ်ားစြာရွိေနေသးတဲ့အျပင္ စြပ္စြဲခံရသူတစ္ဦးအတြက္ ပစၥည္းကို ကာကြယ္ခုခံပိုင္ခြင့္၊ လူခႏၵာကိုယ္ကို ကာကြယ္ခုခံပိုင္ခြင့္ စတာေတြလည္း မ်ားစြာ ရွိေနပါေသးတယ္။ ဒီအခ်က္ေတြအျပင္ မည္သည့္ျပစ္မႈမ်ိဳးကို မည္သူက ဦးတိုက္ေလွ်ာက္ထား တရားစြဲဆိုတာမ်ိဳးမဟုတ္ရင္ တရားရံုးမ်ားက လက္ခံစစ္ေဆးျခင္း မျပဳရဆိုတဲ့ တား ျမစ္ခ်က္ေတြလည္း ရွိေန ပါေသးတယ္။ ဒီအခ်က္မ်ားကေတာ့ ႀကံဳလို႔တင္ျပတဲ့ သေဘာပါဘဲ။ ဒါေၾကာင့္ လူတစ္ေယာက္ကို ျပစ္မႈက်ဴးလြန္သူ သို႔မဟုတ္ အျပစ္ရွိသူ သို႔မဟုတ္ တရားခံလို႔ သတ္မွတ္နိဳင္ဖို႔ ရာမွာ အထက္မွာ တင္ျပခဲ့တဲ့ အခ်က္ေတြကိုလည္း ထည့္သြင္းစဥ္းစားၿပီး တရားရံုးမ်ားအေနႏွင့္ ကိုက္ညီမႈ မရွိရင္ ျပစ္မႈက်ဴးလြန္သူ၊ တရားခံလို႔ သတ္မွတ္ၾကမွာ မဟုတ္ပါဘူး။
ဒါေၾကာင့္ ရပ္ကြက္ထဲမွာ ေျပာၾကတဲ့ ရဲကေတာ့ ဘမ္းၿပီးတင္လိုက္တာဘဲကြာ၊ ရံုးက်မွ လြတ္သြားတာ ဆိုၿပီး ေျပာဆိုေနၾကတာေတြဟာဥပေဒရဲ႕သေဘာသဘာ၀ကိုထဲထဲ၀င္၀င္မသိၾကေလသူတို႔ရဲ႕ ေျပာစကားမ်ားသာ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ရံမွာသက္ဆိုင္ရာတရားစြဲအဖြဲ႔အစည္းကေတာင္အဲဒီကင္းလြတ္ရၿမဲအခ်က္ ေတြရွိေနပါလွ်က္ႏွင့္ ဇြတ္တရားစြဲတင္တာ မ်ိဳးေတြေတာင္ ရွိတတ္ၾကပါတယ္။
တကယ္တန္းက်ေတာ့ လူတစ္ေယာက္ကို ေထာင္ထဲသြင္းဖို႔ေနေနသာသာ အျပစ္ရွိတယ္လို႔ သတ္မွတ္ၿပီး ဒဏ္ေငြတပ္ရိုက္တဲ့အဆင့္ေလာက္မွာကိုဘဲ အဲဒီလူရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာဟာ သူက်င္လည္ရတဲ့ပတ္၀န္းက်င္မွာ မ်ားစြာ က်ဆင္းသြားနိဳင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လူတစ္ေယာက္ကို လြယ္လြယ္ႏွင့္ အျပစ္ရွိတယ္လို႔ သတ္မွတ္ဖို႔ မသင့္သလို အျပစ္မရွိဘူးဆိုၿပီး လြယ္လြယ္ႏွင့္ လႊတ္လိုက္မယ္ဆိုျပန္လွ်င္လည္း လူ႔ပတ္၀န္းက်င္ကို ဒုကၡေပးေလ့ရွိတဲ့သူဆိုရင္ ထပ္ၿပီး ဒုကၡေပးတတ္က်တာေၾကာင့္ ႏွစ္ဘက္စလံုးကို မွ်မွ်တတစဥ္းစားသံုးသပ္ ၿပီးမွ အျပစ္ရွိတယ္၊ အျပစ္မရွိဘူးဆိုတာ ဆံုးျဖတ္ၾကရတာျဖစ္ေၾကာင္း ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ားကို ဥပေဒ ဗဟုသုတအေနႏွင့္ တင္ျပလိုက္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။
