တရားဥပေဒစိုးမိုးေရး (The Rule of Law)
တရားဥပေဒစိုးမိုးေရးဆိုသည္မွာ လူသားတို႔သည္ အျခားသတၱ၀ါမ်ားထက္ ဆင္ျခင္တံုတရားႏွင့္ ထူးျခား၍ထက္ျမက္ေသာ အသိတရားရိွသူမ်ားျဖစ္သည္။ မိမိအသက္ရွင္ေနထိုင္သည့္ကာလအတြင္း ေကာင္းမြန္ေသာ လူေဘာင္အဖဲြ႔အစည္းကို ဖန္တီးထိန္းေၾကာင္းျပုျပင္ ေနထိုင္ၾကမည္ျဖစ္ေပသည္။
လြန္ခဲ့ ေသာနွစ္သန္းေပါင္းမ်ားစြာက လူသားတို႔သည္ အထိန္းအကြတ္မရိွဘဲ ၾကီးနိုင္ငယ္ညွင္း၊ တရားမဲ့ ျပုက်င့္မႈမ်ား ျဖင့္ ဆိုး၀ါးစြာ လူ႔အဖဲြ့အစည္းကို ျဖတ္သန္းလာခဲ့ၾကသည္။ လူ႔အဖဲြ့အစည္းတြင္ ထိုမေကာင္းေသာ အကို်းမ်ားကို သိရိွလာသည္နွင့္အမွ် တိုးတက္ဖံြ့ျဖိုး၍ ျငိမ္းခ်မ္းသာယာမႈရိွေသာလူ့ အဖဲြ႔အစည္းအျဖစ္ ေျပာင္းလဲလာၾကသည္။
လူ႔ဘ၀၏ အေျခခံသေဘာတရားမ်ားျဖစ္ေသာ လြတ္လပ္မႈ၊ ညီမွ်မႈ၊ တရားမွ်တမႈ စသည့္ေလာကပါလ တရားမ်ား ထြန္းကားမွသာလွ်င္ ေအးခ်မ္း၍ သာယာေသာလူ႔ေဘာင္အဖဲြ့အစည္းတရပ္ ေပၚေပါက္လာနိုင္ မည္ျဖစ္သည္။ ထိုသို့ထြန္းကားရန္အတြက္လူသားတို့သည္ လူ႔က်င့္၀တ္၊ လူ့စည္းကမ္းမ်ားကို ေလးစားလိုက္နာ ေဆာင္ရြက္ရန္လိုအပ္ေပသည္။ အဆိုပါစည္းကမ္းမ်ားအား မလိုက္နာလွ်င္မေနရဆိုသည့္ စည္းေနွာင္အားရိွ ေသာ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားအျဖစ္ ျပဌာန္းျခင္းအားျဖင့္ အဆိုပါစည္းကမ္းခ်က္မ်ားမွသည္ ဥပေဒ ဟူ၍ျဖစ္ေပၚလာ ရေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ဥပေဒသည္ လူ႔အဖဲြ႔အစည္းတခုအတြင္း မရိွမျဖစ္လိုအပ္သာအရာျဖစ္ေပသည္။ သို႔ေသာ္ လည္း ထိုဥပေဒသည္ အုပ္စုတစ္စု(သို့) တစ္ဦးတစ္ေယာက္က လက္၀ယ္ထားရိွပါက ဖိနွိပ္ေသာဥပေဒမ်ား၊ လူ႔အဖဲြ့အစည္းအတြက္အကို်းမဲ့ေစေသာ ဥပေဒမ်ားျဖစ္သြားမည္ကို အထူးဂရုျပုအေလးထားသင့္ေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လူ႔အဖဲြ့အစည္းတိုးတက္ထြန္းကားရန္မွာ တရားဥပေဒစိုးမိုးေရးသည္ မရိွမျဖစ္လိုအပ္သည့္အျပင္ အဓိကအေရးၾကီးေသာလိုအပ္ခ်က္ျဖစ္သည္ကိုေတြ႔ရေပသည္။
တရားဥပေဒစိုးမိုးေရးဆိုသည္မွာ အစြန္းတဖက္ျဖစ္ေသာ မင္းမဲ့စရိုက္၊ မင္းမဲ့၀ါဒ (Anarchism) ကိုလည္းမသြား၊ အျခားအစြန္းတဖက္ျဖစ္ေသာ အာဏာရွင္၀ါဒ (Despotism)လည္းမက်ေရာက္ဘဲအစြန္း နွစ္ဖက္ၾကားျဖစ္ေသာ ဥပေဒေတာ့ရိွရမွာျဖစ္ျပီွး၊ ထိုဥပေဒသည္ ျပည္သူမ်ားအတြက္ အကို်းျပုေသာ ဥပေဒျဖစ္ရမည္၊ လူ႔ေဘာင္ဘ၀ သာယာျငိမ္းခ်မ္းေသာ ဥပေဒျဖစ္ရမည္၊ ထိုဥပေဒမ်ားျဖင့္ အုပ္ခု်ပ္ေနေသာ နိုင္ငံသည္သာ၊ ထိုဥပေဒမ်ားျဖင့္ ထြန္းကားေနေသာေနရာသည္သာ တရားဥပေဒစိုးမိုးေရးကို ေခၚဆိုျခင္း ျဖစ္ေပသည္။
ဥပေဒဆိုသည္မွာ
ေယဘုယ်အားျဖင့္ လူသားမ်ားလိုက္နာရန္ အမ်ားဆႏၵျဖင့္ ျပဌာန္းထားေသာ အမိန္႔၊ ညြန္ၾကားခ်က္၊ စည္းမ်ဥ္း၊ စည္းကမ္းတို႔ျဖစ္သည္။ဥပေဒေပၚေပါက္လာပံု ေနာက္ခံသမိုင္းအက်ဥ္း
သမိုင္းဦးဘံုေျမေခတ္မွစ၍ ဥပေဒ၏ သေဘာတရားမ်ားရိွလာသည္။ ေရွးက်ေသာလူသားမို်းနြယ္စု တို႔သည္ ေဆြးမို်းအုပ္စုမ်ား (The Clan) အျဖစ္ စုေ၀းေနထိုင္လာရင္း မိမိတို႔ဘ၀လံုျခံုေရးအတြက္ တဖက္မွ ရန္သူမ်ားနွင့္လည္း အစဥ္အျမဲလိုပင္ တိုက္ခိုက္ေနခဲ့ၾကသည္။ သမိုင္းဦးဘံုေျမေခတ္၏ေနာက္ပိုင္းတြင္ ေမြးျမူ ေရးနွင့္ စိုက္ပို်းေရးလုပ္ငန္းမ်ား တျဖည္းျဖည္းတိုးတက္လာခဲ့သည့္အေလ်ာက္ လူ့အဖဲြ့အစည္း၏ ပံုသ႑ာန္ သည္လည္း ေျပာင္းလဲလာခဲ့သည္။ နီးစပ္ရာေဆြမို်းအုပ္စုအဖဲြ့အစည္းမ်ား ပူးေပါင္းလာသျဖင့္ လူမို်းအုပ္စု (Tribes) မ်ားျဖစ္လာသည္။ လူတစ္ဦးခ်င္းစီအလိုက္ အလုပ္တာ၀န္ခဲြေ၀မႈမ်ားသည္လည္း ျဖစ္ေပၚလာၾကေပ သည္။ ထိုအေျခအေနမို်းေအာက္တြင္ အစုအဖဲြ႔အတြင္းရိွ လူအခ်င္းခ်င္းတို႔သည္ ညီညြတ္စည္းလံုးၾကျပီး မိမိတို႔ ၏အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းအတြက္ အေလ့က်ေပါက္ေသာအသီးအနံွမ်ားကို စုေပါင္းဆြတ္ခူးၾကျခင္း၊ အမဲလိုက္၊ ငါးဖမ္းၾကျခင္းနွင့္ အစားအစာမ်ားကိုမွ်တစြာ ခဲြေ၀စားသံုးၾကရန္အတြက္ ေခါင္းေဆာင္လုပ္သူတစ္ဦးကိုေရြးခ်ယ္ ျပီး အုပ္ခု်ပ္ေစခဲ့သည္။ ေခါင္ေဆာင္လုပ္သူက ထိုလူ့အဖဲြ့အစည္းရိွလူမ်ားအား အစားအစာရွာေဖြေရးအတြက္ လုပ္ငန္းတာ၀န္မ်ားခဲြေ၀ေပးျခင္း၊ ရရိွေသာဟင္းလွ်ားမ်ားကို မွ်တစြာခဲြေ၀ေပးျခင္း၊ အဖဲြ႔အစည္းတြင္းရိွလူအခ်င္း ခ်င္း ခိုက္ရန္ျဖစ္ပြားမႈတို႔အတြက္ အမႈအခင္းမ်ားကို စစ္ေဆးစီရင္ျခင္း စသည့္အုပ္ခု်ပ္မႈတာ၀န္မ်ားကို ယူခဲ့ရ သည္။ မိသားစုတိုင္းၾကံဳေတြ့ရေသာ ျပႆနာမ်ားကို ေျဖရွင္းေစသည္။ ကိုးကြယ္ယံုၾကည္မႈအရ တားျမစ္ခ်က္ မ်ား၊ ဓေလ့ထံုစံအရ တားျမစ္ခ်က္မ်ားသည္ သမိုင္းဦးကာလ၏ ဥပေဒမ်ားပင္ျဖစ္သည္။
ထိုအခိ်န္၌လူတို႔သည္ အဖဲြ႕အစည္းတရပ္လံုး၏အကို်းစီးပြားအတြက္ လူအမ်ားက၀ိုင္း၀န္းပူးေပါင္၍ အ လုပ္လုပ္ၾကရသည္။ လုပ္အားျဖင့္ရရိွေသာ ပစၥည္းမ်ားကိုလည္း အုပ္ခု်ပ္မႈတာ၀န္ကိုယူထားသူက စည္းကမ္း ခ်က္မ်ားသတ္မွတ္ကာ ခဲြေ၀စားေသာက္ခဲ့ၾကသည္။ တနည္းအားျဖင့္ဆိုလွ်င္ အျပဳအမူဆိုင္ရာစည္းကမ္းခ်က္ မ်ား (Rule of Conduct) ကိုသတ္မွတ္၍ ေနထိုင္လာျခင္းမို်းျဖစ္သည္။
ကြ်န္ပိုင္ရွင္စနစ္ ထြန္းကားလာသည့္ကာလ၌လည္း လူ့အဖဲြ့အစည္းမ်ားသည္ မိမိတို႔၏ လံုျခံုေရးကို အ ေၾကာင္းျပု၍ေသာ္လည္းေကာင္း၊ မိမိတို႔ပိုင္ဆိုင္ေသာ နယ္ေျမေဒသကို အေၾကာင္းျပု၍ေသာ္လည္းေကာင္း စည္းကမ္း၊ နည္းလမ္းမ်ားသတ္မွတ္လာကာ ေနထိုင္လာခဲ့ၾကသည္။
ဥပေဒ၏ ေရွးဦးအက်ဆံုး အရင္းအျမစ္သည္ ဓေလ့ထံုးစံမ်ားသာျဖစ္ေပသည္။ ဓေလ့ထံုးစံမ်ား ျဖစ္ေပၚ လာရျခင္းမွာ လူသားတို႔အေနျဖင့္ ေန့စဥ္ေန့တိုင္း ျဖတ္သန္းၾကံုေတြ႔ေနရေသာ လက္ေတြ႔ဘ၀၌ ေကာင္းမြန္သင့္ ေလ်ာ္သည္ဟုယူဆေသာ လူ႔က်င့္စဥ္ (Rule of Action) မ်ားကို အလိုအေလွ်ာက္ လိုက္နာခဲ့ၾကခ်င္းပင္ျဖစ္ သည္။ ေနာင္အခါတြင္ အဆိုပါအျပုအမူက်င့္စဥ္တို႔သည္ လူသားတို႔၏ အျပုအမူဆိုင္ရာ စည္းကမ္းသတ္မွတ္ ခ်က္မ်ား ျဖစ္လာၾကသည္၊ ထိုစည္းကမ္းသတ္မွတ္ခ်က္မ်ားသည္ပင္လွ်င္ ထိုေဒသတြင္ေနထိုင္ၾကေသာ လူမ်ား ၏ ဓေလ့ထံုစံမ်ား၊ ဓေလ့ထံုးတမ္းမ်ား (Custom) ျဖစ္လာၾကျခင္းျဖစ္ေပသည္။ အဆိုပါ ဓေလ့ထံုးတမ္းမ်ားကို ၾကာရွည္ၾကာျမင့္စြာ လိုက္နာက်င့္သံုးခဲ့ၾကရာမွ ဓေလ့ထံုးတမ္းမ်ားသည္ စည္းေနွာင္အားရိွလာျပီး ဥပေဒ (Law) ကဲ့သို႔အာဏာမ်ား သက္၀င္လာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ယင္းအခ်က္သည္ပင္ ဥပေဒ၏အစ ၊ ဥပေဒ၏သဘာ၀ပင္ ျဖစ္ ေပသည္။ ထို့ေၾကာင့္ ဥပေဒအစ၊ ဓေလ့ထံုးတမ္းက ဟုေျပာစမွတ္ျပုၾကျခင္းျဖစ္သည္။
ဓေလ့ထံုးတမ္းမ်ားနွင့္ ဓေလ့ထံုးတမ္းဥပေဒမ်ားမွာ ကမၻာေပၚတြင္ေပၚေပါက္ခဲ့ေသာ အခ်ဳိ႕ေနရာမ်ား တြင္ ယေန႔ထက္တိုင္က်င့္သံုးေနေသာ ေရးသားမထားေသာဥပေဒမ်ား ျဖစ္သည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ အုပ္ခု်ပ္ေရး စနစ္မ်ား ေပၚေပါက္လာျပီးေနာက္ အဆိုပါဓေလ့ထံုးစံမ်ားကို အမီွျပု၍ အမႈအခင္းမ်ားကို စီရင္ဆံုးျဖတ္ၾကရာမွ ေပၚထြက္လာေသာ စီရင္ခ်က္နွင့္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ားကို ဆက္လက္လိုက္နာေစျခင္းအားျဖင့္ ျဖတ္ထံုး၊ စီရင္ထံုး မ်ား ေပၚေပါက္လာ ျခင္းျဖစ္သည္။
ေနွာင္းပိုင္းကာလမ်ားတြင္မူ လူသားတို႔၏ ပတ္၀န္းက်င္အေျခအေနမွာ ေျပာင္းလဲတိုးတက္လာသည္ နွင့္အညီ လူမႈေရး၊ နိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရးကိစၥမ်ားမွာလည္း က်ယ္ျပန္႔နက္ရိႈင္း ရႈပ္ေထြးမႈမ်ားရိွလာျပီး ေရွးက က်င့္သံုးလ်က္ရိွေသာ ဓေလ့ထံုးစံမ်ားႏွင့္လိုက္ေလွ်ာ္ညီေထြးမရိွသည့္ ကိစၥမ်ားလည္းေပၚေပါက္လာခဲ့ေပသည္။ လူသားတို႔၏ ကူးလူးဆက္ဆံမႈ၊ ကူးသန္းေရာင္း၀ယ္မႈမ်ား တြင္က်ယ္လာသည္နွင့္အတူ လူမို်းတမို်းႏွင့္ တမို်း ၾကား၊ ေဒသတခုနွင့္တခုၾကားရိွ ဓေလ့ထံုးစံမ်ားတူညီမႈမရိွသည့္ေပၚတြင္ အခက္အခဲမ်ားပိုမိုမ်ားျပားလာသျဖင့္ လူ႔အဖဲြ႔အစည္းတရပ္ရိွ အုပ္ခု်ပ္သူက အုပ္ခု်ပ္ခံလူထုအား လိုက္နာေစရန္ စည္းကမ္းမ်ားသတ္မွတ္ေပးျခင္းျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ အမိန္႔မ်ား ထုတ္ျပန္ျခင္းအားျဖင့္လည္းေကာင္း ဥပေဒမ်ားကိုျပဌာန္းလာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
ဥပေဒတို႔၏သေဘာသဘာ၀
ဥပေဒမ်ားျပဌာန္းရျခင္း၏ ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ အျပစ္ကင္းမဲ့သူကို အကာအကြယ္ေပးရန္နွင့္ အျပစ္က်ဴး လြန္သူကို အျပစ္ေပးရန္ပင္ျဖစ္သည္။ ဥပေဒေရးရာေတြးေခၚ ေျမာ္ျမင္မႈသေဘာတရားမ်ားနွင့္ စပ္လ်င္း၍ သဘာ၀ဥပေဒကို အဓိကထားေသာဂိုဏ္း (ေက်ာင္းေတာ္ၾကီး) နွင့္ လူသားတို႔ျပုလုပ္ျပဌာန္းေသာ ဥပေဒကို အဓိကထားေသာဂိုဏ္း (ေက်ာင္းေတာ္ၾကီး) မ်ား ေပၚေပါက္ခဲ့ျပီး ဥပေဒေရးရားအယူအဆမ်ားကို ၄င္းတို့၏ ရႈေထာင့္အသီးသီးမွ အျပိုင္အဆိုင္ေဖၚထုတ္ခဲ့ၾကသည္။သဘာ၀ဥပေဒဂိုဏ္းပညာရွင္မ်ားက ဥပေဒဟူသည္မွာ သဘာ၀တရားမွ်တမႈ ရရိွမွသာလွ်င္ ဥပေဒျဖစ္ သည္။ သို႔မွသာ ဥပေဒသည္ျပည့္စံုေသာ တရားမွ်တမႈကိုေပးနိုင္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကိုယ္က်င့္တရားဆိုင္ရာ ဥပေဒမ်ား၊ ဘာသာတရားဆိုင္ရာ ဥပေဒမ်ားသည္သာ ဥပေဒမ်ားျဖစ္သည္ဟုယူဆျပီး၊ ထိုဥပေဒအမို်းအစားကို ကိုယ္က်င့္တရားဆိုင္ရာဥပေဒ (သို႔ ) ကိုယ္က်င့္တရားပညာရပ္ဆိုင္ရာဥပေဒ ဟုလည္းေခၚသည္။ ျပုလုပ္ ျပဌာန္းေသာဥပေဒဂိုဏ္းပညာရွင္မ်ားက ဥပေဒဟူသည္မွာ နိုင္ငံေတာ္၏လူမႈစည္းပြားေရးစနစ္၊ လူမႈနိုင္ငံေရး စနစ္ အေျခခံေပၚတြင္ေပၚေပါက္လာျခင္းျဖစ္ျပီး ကာလ၊ ေဒသ၊ အေျခအေနကိုလိုက္၍ တိုးတက္ေျပာင္းလဲသည္ နွင့္အညီ လိုက္ေလွ်ာ္ညီေထြရိွမည့္ ဥပေဒမ်ားကို ဥပေဒျပုအာဏာပိုင္အဖဲြ႔က ျပုလုပ္ျပဌာန္းရမည္။ ဥပေဒ ဟူသည္မွာ အစဥ္အျမဲ ရွင္သန္ေနရမည္ဟု ေဖၚထုတ္ခဲ့သည္။
ပညာရွင္ဂြ်န္ေအာ္စတင္က ဥပေဒဆိုသည္မွာ နိုင္ငံေတာ္ကအသိအမွတ္ျပုထားေသာ တရားသျဖင့္ အုပ္ခု်ပ္ရာတြင္ အသံုးျပုသည့္ အလံုးစံုေသာစည္းမ်ဥ္းမ်ားျဖစ္သည္ဟု ဆိုခဲ့သည္။ ဥပေဒစစ္စစ္ဆိုသည္မွာ လူသားတို႔မလိုက္နာလွ်င္မေနရသည့္ အမိန္႔သာျဖစ္၍ ယင္းအမိန္႔မဟုတ္ေသာဥပေဒသည္ ဥပေဒဟု ေခၚေသာ္ လည္း အမွန္စင္စစ္ ဥပေဒစစ္စစ္မဟုတ္ဟု ဆိုထားသည္။
တရပ္ဗီဆိုသူပညာရွင္က ဥပေဒဆိုသည္မွာ ေယဘုယ်ဆန္သည္ျဖစ္ေစ၊ တိက်သည္ျဖစ္ေစ၊ ေရးသား ထားသည္ျဖစ္ေစ၊ ေရးသားမထားသည္ျဖစ္ေစ လူတို႔၏ခံစားခ်က္ (သို႔) ရပိုင္ခြင့္အသိတရားမွ ေပၚေပါက္လာ သည့္ အလံုစံုေသာ စည္းမ်ဥ္မ်ားျဖစ္သည္ဟုဆိုသည္။
ကားလ္မတ္က ဥပေဒဆိုသည္မွာ နိုင္ငံေတာ္က ခ်မွတ္ေသာဥပေဒမ်ားနင့္တကြ ဥပေဒကဲ့သို႔သတ္ မွတ္နိုင္ေသာ ဓေလ့ထံုးစံတို႔ကို ေပါင္းစပ္ထားျခင္းျဖစ္သည္။ ဆိုရွယ္လစ္ဥပေဒဆိုသည္မွာ လူမႈေရး၊ စီးပြားေရး၊ နိုင္ငံေရးအေပၚ အေျခခံျပုထားျခင္းျဖစ္သည္ဟု ေဖၚထုတ္ခဲ့သည္။
လီနင္ ကမူ ဥပေဒဟူသည္ ေအာင္ပဲြခံ၍ နိုင္ငံေတာ္အာဏာကိုပိုင္ဆိုင္ေသာ လူတန္းစားတို႔၏ ဆနၵေဖၚ ထုတ္ခ်က္ျဖစ္သည္ ဟူ၍ဆိုခဲ့သည္။
ထို႔ေၾကာင့္ဥပေဒကို ခဲြျခမ္းစိတ္ျဖာလွ်င္-
(၁) နိုင္ငံေတာ္က ျပဌာန္းသည့္ျပဌာန္းခ်က္ ျဖစ္ရမည္။ (Politically)
(၂) ယင္းျပဌာန္းခ်က္သည္ တိက်ေသာျပဌာန္းခ်က္ျဖစ္ရမည္။ (Specificity)
(၃) ယင္းျပဌာန္းခ်က္သည္ နိုင္ငံတစ္နိုင္ငံအတြင္းရိွ လူပုဂိၢုလ္မေရြး၊ အဆင့္အတန္းမေရြး နိုင္ငံသားအား လံုးနွင့္ သက္ဆိုင္သည့္ျပဌာန္းခ်က္ျဖစ္ရမည္။ (Uniformity)
(၄) ျပဌာန္းခ်က္ကို ေဖါက္ဖ်က္သည့္အခါ ျပစ္ဒဏ္ေပးမည္ဆိုသည့္ ျပဌာန္းခ်က္ပါရိွရမည္။ (Penal section) ဆိုသည့္အခ်က္မ်ားပါရိွသည္ကို ေတြ႔ရိွရေပမည္။
ျမန္မာနိုင္ငံ ဥပေဒပညာရွင္ ေဒါက္တာဘဟန္က ဥပေဒဟူသည္ နိုင္ငံသူနိုင္ငံသားတို႔၏ အခြင့္အေရးမ်ားနွင့္ တာ၀န္မ်ားတို႔ကို သတ္မွတ္ေပးသည့္ စည္းကမ္းနည္းဥပေဒစုပင္ျဖစ္သည္။ ယင္းတို့၏ တာ၀န္နွင့္အခြင့္အေရး တို႔ကို နိုင္ငံနွင့္ဆက္သြယ္ေသာအခါျဖစ္ေစ၊ နိုင္ငံသားအခ်င္းခ်င္းဆက္သြယ္ေသာအခါျဖစ္ေစ အခြင့္အေရးနွင့္ တာ၀န္ကို ေဖၚျပထားျခင္းျဖစ္သည္ဟု၄င္း၊ ဥပေဒကိုမည္သို့ပင္ အဓိပါယ္ဖြင့္ဆိုၾကေစကာမူ အဓိကမွာ နိုင္ငံ၏ တာ၀န္မွာ နိုင္ငံသူနိုင္ငံသားတို့၏
(က) အခြင့္အေရးကိုကာကြယ္ရန္
(ခ ) တာ၀န္ကိုသတ္မွတ္ေပးရန္
(ဂ) နိုင္ငံသားအခ်င္းခ်င္း ပဋိပကၡျဖစ္မႈကို မွ်တစြာေျဖရွင္းနိုင္မည့္ နည္းဥပေဒ၊ စည္းကမ္းမ်ားသတ္မွတ္ေပး ရန္ ျဖစ္သည္ဟု၄င္း၊
နိုင္ငံသည္ ယင္းလုပ္ငန္းတို႔ကိုေဆာင္ရြက္ရန္ အမွားအမွန္နွင့္ပတ္သတ္သည့္ သေဘာတရားမ်ားကို အာ ဏာသက္ေရာက္ေစရန္ ေဆာင္ရြက္ရသည္။ ယင္းစနစ္တြင္ အမိန္႔၊ တိက်မႈ၊ တရားမွ်တမႈတို႔သည္ အေျခခံ လကၡဏာရပ္မ်ားျဖစ္သည္။ ဤသို႔အေျခခံထားေသာ အမွားအမွန္သေဘာတရား (သို႔) အျပုအမူဆိုင္ရာ စည္း ကမ္း၊ နည္းဥပေဒမ်ားပင္ နိုင္ငံ၏ ဥပေဒျဖစ္သည္ဟု ဖြင့္ဆိုခဲ့သည္။
ဥပေဒကိုလက္ေတြ႔က်င့္သံုးေဆာင္ရြက္ျခင္း (Enforcement of Law)
လူတို႔၏ ယဥ္ေက်းမႈထြန္းကားလာသည္နွင့္အမွ် ဥပေဒစနစ္မ်ားနွင့္ ဥပေဒမ်ားလည္း ေပၚေပါက္ခဲ့ ေပသည္။ နိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရးအေျခအေနအမို်းမို်းေအာက္၌ လိုက္ေလွ်ာ္ညီေထြရိွမည့္ ဥပေဒအမို်းမို်း ကို လူသားတို႔ ျပုလုပ္ျပဌာန္းခဲ့ၾကေပသည္။ ဥပေဒတစ္ခုျဖစ္ရန္အတြက္ လိုအပ္ေသာ အေျခခံအဂၤါရပ္မ်ား ရိွရန္ လိုအပ္ေပသည္။ ဥပေဒ၏အေျခခံအဂၤါရပ္မ်ား ျပည့္စံုနိုင္သမွ်ဥပေဒကို လက္ေတြ႔က်င့္သံုးေဆာင္ရြက္အေကာင္ အထည္ေဖၚရာတြင္ ထိေရာက္ပီျပင္မႈရိွသည္ကို ေတြရေပမည္။ဥပေဒကိုမည္သူေတြက မည္သို့မည္ပံုျပုလုပ္၍ မည္သူေတြကိုမည္သို့မည္ပံုလိုက္နာေစသည္ကို ခဲြျခမ္း စိတ္ ျဖာၾကည့္လွ်င္ ဥပေဒအျဖစ္ လက္ေတြ႕က်င့္သံုးေဆာင္ရြက္ရာ၌ အေျခခံအဂၤါရပ္ (၄)ခ်က္ကို ေတြ႔ရိွရေပ သည္။
(၁) ဥပေဒျပုပိုင္ခြင့္ရိွေသာအဖဲြ႔အစည္း (Legislative Body)
(၂) စည္းေနွာင္အားရိွေသာျပဌာန္းခ်က္ (Binding Force)
(၃) အေကာင္အထည္ေဖၚေပးရမည့္အဖဲြ႔အစည္း (Law Enforcement Body)
(၄) လိုက္နာရမည့္ျပည္သူလူထု (Subject People)
(၁) ဥပေဒျပုပိုင္ခြင့္ရိွေသာအဖဲြ႔အစည္း
နိုင္ငံတစ္နိုင္ငံတြင္ အခု်ပ္အျခာအာဏာၾကီး(၃)ရပ္ျဖစ္သည့္ ဥပေဒျပုအာဏာ၊ အုပ္ခု်ပ္ေရးအာဏာနွင့္ တရား စီရင္ေရးအာဏာတို႔အနက္ ဥပေဒျပုေရးအာဏာသည္ အေရးၾကီးဆံုးအာဏာျဖစ္သည္။ ထိုဥပေဒျပုအာဏာ ျဖင့္ ဥပေဒမ်ားကို ေရးဆဲြျပဌာန္းျပီးမွသာလွ်င္ အုပ္ခု်ပ္ေရး၊ တရားစီရင္ေရးစသည့္ လုပ္ငန္းေဆာင္တာမ်ားကို လုပ္ေဆာင္နိုင္မည္ျဖစ္ေပသည္။အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု၏ ဥပေဒျပုအာဏာသည္ အထက္လႊတ္ေတာ္နွင့္ ေအာက္လႊတ္ေတာ္တို႔ ပါ၀င္ေသာ ကြန္ကရက္တြင္တည္သည္ဟု ဖဲြ႔စည္းပံုဥပေဒတြင္ျပထားသည္။ ၁၉၄၇ ခုနွစ္ ျမန္မာနိုင္ငံ ဖဲြ႕စည္း အုပ္ခု်ပ္ပံုအေျခခံဥပေဒအရ ဥပေဒျပုအာဏာသည္ ပါလီမန္တြင္တည္သည္ဟုျပဌာန္းထားသည္။ ဥပေဒျပု ပိုင္ခြင့္ရိွေသာအဖဲြ႔အစည္းအား မည္သို႔ပင္ အမည္အမို်းအမို်းေခၚေစကာမူ ဥပေဒျပုပိုင္ခြင့္ရိွသည့္ အဖဲြ႔အစည္း သည္ ျပည္သူလူထုမွ စိတ္ၾကိုက္မဲဆနၵျဖင့္ ေရြခ်ယ္တင္ေျမွာက္လိုက္ေသာ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားပါ၀င္ေသာ ဥပေဒျပဳအဖဲြ႔ျဖစ္သည္။ သို႔မွသာ ျပည္သူ၏ဆႏၵအရ ဥပေဒကိုေရးဆဲြရျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ေပၚလြင္ေပသည္။ ဥပေဒျပဳအာဏာသည္ ျပည္သူ၏လက္ထဲတြင္ရိွသည္ဆိုသည့္ သေဘာပင္ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာေရွးယခင္က ဒီမိုကေရစီကိုစတင္ေဖၚထုတ္ခဲ့ေသာ ဂရိနွင့္ ေရာမတိုမွစ၍ ယခုတိုင္ တရားဥပေဒစိုးမိုးေရးကို ေဖၚေဆာင္ေသာ နိုင္ငံအမ်ားစုက လက္ခံက်င့္သံုးေဆာင္ရြက္လွ်က္ရိွေပသည္။
(၂) စည္းေနွာင္အားရိွေသာျပဌာန္းခ်က္ (Binning Force)
ဥပေဒတိုင္းသည္ စည္းေနွာင္အားရိွရမည္။ စည္းေနွာင္အားမရိွလွ်င္ ဥပေဒမဟုတ္ေတာ့ေခ်။ စည္းေနွာင္အား ဆိုသည္မွာ တနည္းအားျဖင့္ အကို်းသက္ေရာက္မႈျဖစ္သည္။ ဥပေဒတိုင္းသည္ မလိုက္နဘဲမေနရသည့္ အမိန္႔ သေဘာပါရိွသျဖင့္ မလိုက္နာပါက အျပစ္ေပးအေရးယူရမည္ဆိုသည့္ စည္းေနွာင္အားရိွလာရ ျခင္းျဖစ္သည္။ ဥပေဒျပုပိုင္ခြင့္ရိွသည့္ အဖဲြ့အစည္းတခုမွ ဥပေဒတစ္ရပ္အားအတည္ျဖစ္ရန္ မည္သည့္ခုနွစ္၊ လ၊ ရက္မွ အစျပု၍ အာဏာတည္ေစရမည္ဟုေၾကျငာ၍ ထုတ္ျပန္သည္နွင့္တျပိုင္နက္ သက္ဆိုင္ရာျပည္သူတစ္ရပ္လံုးက ၄င္း ဥပ ေဒအတိုင္း လိုက္နာက်င့္သံုးရမည္ျဖစ္သည္။ အေၾကာင္းမွာအဆိုပါဥပေဒသည္ ျပည္သူတရပ္လံုးေပၚ၌ ထိုေန႔မွ စ၍ စည္းေနွာင္အား (သို႔) အကို်းသက္ေရာက္မႈရိွသြားျခင္းျဖစ္သည္။ဥပေဒတိုင္းသည္ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းမ်ားျဖစ္ေသာ္လည္း စည္းမ်ဥ္း စည္းကမ္းတိုင္းသည္ ဥပေဒမဟုတ္ေခ်။ ဥပမာ - ဘာသာေရး ဆိုင္ရာစည္းကမ္းခ်က္မ်ားသည္ စည္းေနွာင္အားမရိွသျဖင့္ ဥပေဒမဟုတ္ေခ်။ ဥပေဒ မဟုတ္သျဖင့္ လိုက္နာလိုက လိုက္နာနိုင္ျပီး မလိုက္နာလိုကလည္း ေနလို့ရေပသည္။
သို႔ေသာ္ သာမန္စည္းကမ္းခ်က္မ်ားကို စည္းေနွာင္အားထည့္လိုက္ျခင္းအားျဖင့္ ဥပေဒတစ္ရပ္ျဖစ္လာေပ သည္။ ထိုဥပေဒကို မလိုက္နာ၍မရေတာ့ေပ။
အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာဥပေဒ၏ အကို်းသက္ေရာက္မႈကိုေလ့လာပါက အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာဥပေဒဆိုသည္မွာ နိုင္ငံအမ်ားက အေၾကာင္းကိစၥတခုခုနွင့္ပတ္သက္၍ သေဘာတူညီမႈရယူသည့္ သေဘာတူစာခု်ပ္ Convention တြင္သက္ဆိုင္ရာနိုင္ငံအေနျဖင့္ ပါ၀င္လက္မွတ္ထိုးျခင္းျဖင့္ စာခု်ပ္ (Tardy) အဖဲြ႔၀င္နိုင္ငံတစ္ခု ျဖစ္လာျခင္းျဖစ္ သည္။ ထိုအဖဲြ႔၀င္နိုင္ငံက ပထမအဆင့္အေနျဖင့္ သက္ဆိုင္ရာအျပည္ျပည္ဆိုင္ရာစာခု်ပ္တြင္ ပါ၀င္လက္မွတ္ ထိုးရန္လိုျပီး၊ ဒုတိယအဆင့္အေနျဖင့္ သက္ဆိုင္ရာနိုင္ငံ၏ ဥပေဒျပုအဖဲြ႔အစည္းက အတည္ျပုလက္ခံေၾကာင္း ေၾကညာရန္လိုသည္။
အကယ္၍ စာခု်ပ္တြင္လက္မွတ္ေရးထိုးထားျခင္းမရိွေသာ္လည္း နိုင္ငံအမ်ားက လက္ခံထားသည့္စာခု်ပ္ ျဖင့္၍ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာဓေလ့ထံုးတမ္းအျဖစ္ ေလးစားၾကရသည္ျဖစ္ပါသည္။ ဥပမာ ဒုကၡသည္မ်ားဆိုင္ရာ နိုင္ငံ တကာဥပေဒကို ထိုင္းနိုင္ငံကလက္မွတ္ေရးထိုးထားျခင္းမရိွသျဖင့္ ထိုင္းနိုင္ငံသည္အဆိုပါဥပေဒကို အတိအက် လိုက္နာေဆာင္ရြက္ရန္မလိုေသာ္လည္း ေလးစားလိုက္နာမႈျပုရသည္ျဖစ္ေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္နိုင္ငံတကာ ဥပေဒမ်ားသည္ လက္မွတ္ေရးထိုး၍ အတည္ျပုထားေသာ နိုင္ငံအေပၚမွသာ စည္းေနွာင္အားရိွေပသည္။ လက္မွတ္ေရးထိုး ထားျခင္းမရိွေသာနိုင္ငံအေပၚတြင္ ၄င္းဥပေဒသည္ အကို်းသက္ေရာက္မႈရိွမည္ မဟုတ္ေခ်။
(၃) အေကာင္အထည္ေဖၚေပးရမည့္အဖဲြ႔အစည္း
ဥပေဒတရပ္ အေကာင္အထည္ေဖၚရာတြင္ ဥပေဒထိန္းသိမ္းေရး၀န္ထမ္း၏ အခန္းက႑မွာ အလြန္ အေရးၾကီးပါသည္၊ ဥပေဒထိန္းသိမ္းေရး ၀န္ထမ္းဆိုသည္မွာ ဖမ္းဆီးျခင္းနွင့္ ခု်ပ္ေနွာင္ျခင္းတာ၀န္တြင္ ပါ၀င္ သူမ်ားကိုဆိုသည္၊ အထူးသျဖင့္ ရဲတပ္ဖဲြ႔၊ ေထာင္မွဴးေထာင္ပိုင္၊ ရဲလုပ္ငန္းကိုလုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ေနေသာ လက္နက္ကိုင္တပ္မ်ား နိုင္ငံေတာ္မွွခန္႔အပ္ျခင္းခံရေသာ အထူးလံုျခံဳေရးတပ္မ်ား၊ တရားစီရင္ေရးတာ၀န္ရိွ သူမ်ား၊ အုပ္ခု်ပ္ေရးတာ၀န္ရိွသူမ်ား၊ ျပည္သူလူထုမ်ား၊ ဌာနဆိုင္ရာအသီးသီမွ ၀န္ထမ္းမ်ားနွင့္ျပည္သူတို႔သည္ ခ်မွတ္ထားေသာ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းမ်ားနွင့္အညီ မူေဘာင္အတြင္းမွ ဥပေဒအားသက္၀င္လႈပ္ရွားေအာင္ တာ ၀န္တရပ္အေနျဖင့္ အေကာင္အထည္ေဖၚေပးရမည္၊ျပဌာန္းဥပေဒ၊ နည္းဥပေဒနွင့္ စည္းကမ္းဥပေဒမ်ားအား သက္၀င္လႈပ္ရွားလာေစရန္ သက္ဆိုင္ရာ အဖဲြ႔အစည္းမ်ားနွင့္ ျပည္သူမ်ားက၀ိုင္း၀န္း၍ အေကာင္အထည္ေဖၚေပးရမည္ျဖစ္သည္။ ထိုသို့မဟုတ္လွ်င္ ဥပေဒဟူသည္ စာရြက္ေပၚတြင္ရိွေသာ အကၡရာမွ်သာျဖစ္ျပီး အသက္၀င္လႈပ္ရွားနိုင္မည္ မဟုတ္သည့္အျပင္ တရားဥပေဒစိုးမိုးျခင္းလည္း ရိွနိုင္မည္မဟုတ္ေပ။ တရားဥပေဒစိုးမိုးမႈ မထြန္းကားေသာနိုင္ငံမ်ား၏ ဥပေဒ အေကာင္အထည္ေဖၚမႈကိစၥမ်ားကို ေလ့လာပါက ဥပေဒကိုအဓိက အေကာင္အထည္ေဖၚေပးရမည့္ ရဲမ်ား၊ တရားရံုးမ်ားသည္ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူမႈအပါအ၀င္ အဂတိေလးပါးလိုက္စား၍ က်င့္၀တ္ပ်က္ျပားကာ အမွန္ တရားရွာေဖြေရးကို မ်က္ကြယ္ျပုထားၾကသည္ကို ေတြ႔ရေပမည္။ ျပည္သူတို႔၏ အေနအထားမွာလည္း တရား ဥပေဒ၏အကာအကြယ္ကို မရၾကဘဲ၊ ေၾကာက္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ လူ႔အခြင့္အေရးမ်ား ခို်းေဖါက္ျခင္း ခံေနရသည္ကို ေတြ႔ရေပမည္ျဖစ္ေပသည္။
(၄) လိုက္နာရမည့္ျပည္သူလူထု
တရားဥပေဒဆိုသည္မွာ ျပည္သူမ်ား၏ အကို်းစီးပြားကိုကာကြယ္ရန္၊ စိတ္နွလံုးခ်မ္းသာေစရန္ ရည္ရြယ္၍ ျပည္သူျပည္သားအားလံုးေကာင္းကို်းအတြက္ ေပၚေပါက္လာျခင္းျဖစ္သျဖင့္ တရားဥပေဒကို တေသြမတိမ္းလိုက္နာရန္ လိုအပ္ေပသည္။ျပည္သူတို႔၏ ေကာင္းကို်းခ်မ္းသာမႈအတြက္ ဥပေဒသည္ေပၚထြက္လာရျခင္းျဖစ္လွ်င္ လိုက္နာရမည့္ တာ၀န္မွာ ျပည္သူမ်ားပင္ျဖစ္သည္။ သို့ရာတြင္ ျပည္သူတို့၏အခြင့္အေရးအား မတရားဆံုးရံႈးျပီး အခြင့္ထူးခံ လူနည္းစုအတြက္သာ အကို်းျဖစ္ထြန္းမည့္ ဥပေဒျဖစ္မည္ဆိုလွ်င္ ဥပေဒကို ျပည္သူမ်ားလိုက္နာရန္မလိုေခ်၊ အာဏာရွင္တို႔သည္ တရားမွ်တမႈမရိွေသာဥပေဒမ်ားကို ထုတ္ျပန္ေစကာ ျပည္သူတို႔အား အတင္းအၾကပ္ လိုက္နာေစရန္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကသည္မွာ လူ႔သမိုင္းတေလွ်ာက္ျဖစ္ပါသည္၊ ေခတ္ကာလအေလွ်ာက္ လူမႈ ေတာ္လွန္ေရးႀကီးမ်ား ျဖစ္ပြားခဲ့သည္ကို ကမာၻ႔သမိုင္းစဥ္တေလွ်ာက္ ေတြ႔ရိွရ မည္ျဖစ္ေပသည္၊
ဥပေဒကို ျပည္သူတရပ္လံုးက လိိုက္နာျခင္းမရိွလွ်င္။ လက္ခံနိုင္ျခင္းမရိွလွ်င္ ထိုဥပေဒသည္ စည္း ေနွာင္းအား မဲ့သြားသျဖင့္ သာမန္စည္းကမ္းတရပ္မွ်သာျဖစ္သြားသည္၊ တရားမွ်တမႈကင္းမဲ့သည့္ တနည္း အားျဖင့္ မတရားသည့္ဥပေဒ။ အမိန္႔။ စည္းကမ္းတို႔ကိုလိုက္နာရန္မလိုေခ်၊ မလိုက္နာျခင္းအားျဖင့္ အဆိုပါ ဥပေဒ။ စည္းကမ္းမ်ားသည္ စည္းေနွာင္အားမဲ့သျဖင့္ သာမန္စည္းကမ္းခ်က္ေလာက္ပင္ တန္ဖိုးရိွနိုင္မည္ မဟုတ္ေခ်၊
တရားဥပေဒစိုးမိုးေရးကို ေဖၚညႊန္းေစေသာအခ်က္မ်ား
၁) ဥပေဒသည္သာ အႀကီးျမင့္ဆံုးတန္ခိုးအာဏာျဖစ္သည္ (The Supremacy of the Law)နိုင္ငံတခုအတြင္း တရားဥပေဒသည္ တန္ခိုးအာဏာအႀကီးျမင့္ဆံုးေနရာ၌ ရိွရေပမည္။
မည္သူမဆို ဥပေဒကိုေက်ာ္လြန္ လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ျခင္းမွန္သမွ်ကို မည္သည့္ဥပေဒကမွ် ခြင့္ျပုမည္မဟုတ္ ေပ၊ ဥပေဒအထက္၌ မည္သူမွ်မရိွေစရဆိုေသာ သေဘာျဖစ္သည္၊ ဥပေဒကိုျပုလုပ္ျပဌာန္းျပီးပါက ဥပေဒျပဳသူ အပါအ၀င္။ နိုင္ငံသားအားလံုးက ေလးစားလိုက္နာၾကရမည္ျဖစ္သည္၊ အဆိုပါ ဥပေဒကိုခို်း ေဖါက္ပါက ဥပေဒ ကိုျပဳသူပင္ျဖစ္ေစ။ ဥပေဒကိုကိုင္တြယ္က်င့္သံုးေသာ အစိုးရပင္ျဖစ္ေစ ဥပေဒအရသတ္မွတ္ ထားသည့္ျပစ္ဒဏ္ ကို က်ခံရမည္ျဖစ္ေပသည္၊ ဤသည္မွာ တရားဥပေဒစိုးမိုးေရး၌ အဓိကနွင့္အေျခခံက်ဆံုးေသာ မူတရပ္လည္း ျဖစ္ေပသည္၊ တရားဥပေဒစိုးမိုးမႈမရိွေသာနိုင္ငံမ်ားတြင္ အုပ္ခု်ပ္ေသာအာဏာရွင္မ်ားသည္ တိုင္းသူျပည္သား မ်ားလိုက္နာရန္အတြက္ ဥပေဒအမို်းမို်းထုတ္ျပန္၍ ႀကီးေလးေသာျပစ္ဒဏ္ကိုသတ္မွတ္ခါ ၎တို႔၏ဥပေဒ ခို်းေဖါက္သူမ်ားကို ရက္စက္စြာအျပစ္ေပးေလ့ရိွသည္။ သို႔ရာတြင္ ၎တို႔ကိုယ္တိုင္ကမူ ၎တို႔ျပဌာန္းထား ေသာ ဥပေဒမ်ားကို လိုက္နာျခင္းမရိွၾကေပ။ ၎တို႔မွာ အုပ္ခု်ပ္သူမ်ားျဖစ္၍ ဥပေဒမ်ား၏အထက္တြင္ရိွသျဖင့္ ဥပေဒမ်ားကိုလိုက္နာရန္မလိုဆိုေသာ အဓိပါယ္္ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ေသာအေျခအေနမို်း ဆိုက္ေရာက္ေနေသာ ကာလ။ ေဒသ။ အေျခအေနမို်းျဖစ္ပါက အဆိုပါနိုင္ငံတနိုင္ငံ၏ တရားဥပေဒစိုးမိုးမႈမရိွေၾကာင္းကို သိသာထင္ ရွားစြာ ေတြ႔ျမင္နိုင္မည္ျဖစ္ေပသည္၊ တရားဥပေဒစိုးမိုးမႈတြင္ ဥပေဒသည္သာ အႀကီးျမင့္ဆံုးေနရာ၌ ရိွရေပမည္၊ မည္သူမွ် ဥပေဒ၏အထက္တြင္ မရိွေစရ၊ မည္မွ်တန္ခိုးအာဏာရိွေသာ အုပ္ခု်ပ္သူပင္ျဖစ္ေစ ဥပေဒကိုခ်ဳိးေဖါက္ ပါက ဥပေဒအရသတ္မွတ္ထားသည့္ ျပစ္ဒဏ္ကိုခံရမည္ျဖစ္သကဲ့သို႔၊ သာမန္ျပည္သူတေယာက္ပင္ျဖစ္ေစ ဥပ ေဒကိုခို်းေဖါက္ျခင္းမရိွပါက မည္သူကမွ်ျပစ္ဒဏ္ေပး၍မရေပ၊
၂) ဥပေဒသည္တရားမွ်တမွန္ကန္၍ သင့္ျမတ္ေလွ်ာ္ကန္မႈရိွရမည္ (Just and Fair)
ဥပေဒသည္ အားလံုး၏အထက္၌ အျမင့္ဆံုးေနရာေနရာတြင္ရိွသည့္တိုင္ အုပ္ခု်ပ္သူအာဏာပိုင္မ်ား၏ အ ကို်းစီးပြားနွင့္ အာဏာတည္ျမဲေရးကိုသာေရွ႕ရႈျပီး။ အမ်ားျပည္သူမ်ားအားဖိနိွပ္ခု်ပ္ခ်ယ္သည့္ ဥပေဒမို်းျဖစ္ပါက အဆိုပါဥပေဒသည္ တရားမွ်တမွန္ကန္၍ သင့္ျမတ္ေလွ်ာ္ကန္မႈမရိွသည့္ ဥပေဒသာလွ်င္ျဖစ္ေပလိမ့္မည္၊ ထိို႔ေၾကာင့္ တရားဥပေဒစိုးမိုးေရး၌ ဥပေဒသည္ တရားမွ်တမွန္ကန္မႈနွင့္ သင့္ျမတ္ေလွ်ာ္ကန္မႈ ရိွရန္လိုေပသည္၊ ေရွးေခတ္အယူအဆ၌ ျပင္းထန္၍ထိေရာက္ေသာ အျပစ္ဒဏ္မ်ားခ်မွတ္ျခင္းအားျဖင့္ တရားဥပေဒအား မွ်တမႈ ရိွွရန္ေဖၚေဆာင္ခဲ့ၾကသည္။ (၁၇) ရာစုအဂၤလန္ျပည္ပထမေျမာက္ အယ္လ္ဇဘက္ဘုရင္မႀကီးလက္ထက္ ဥပေဒမ်ားအရ ရာဇ၀တ္သားတို႔အား ႀကိုးမိန္႔ေပးျခင္း။ ၀မ္းဗိုက္ေဖာက္၍ အူမ်ားထုတ္ျခင္း။ အရွင္လတ္လတ္ မီးရိႈ၍သတ္ျခင္းမ်ားျပုလုပ္ခဲ့သည္။ ၁၀ နွစ္သားကေလးငယ္တစ္ဦးအား စာတိုက္တြင္ပစၥည္းခိုးမႈျဖင့္၊ ၁၃ နွစ္ သာရိွေသးသည့္လူငယ္တစ္ဦးကို ဇြန္းတစ္ေခ်ာင္းခိုးမႈျဖင့္ ႀကိဳးေပးသတ္ျခင္းမွာ မတရားမႈမ်ားကို တားဆီးနိုင္ မည္ဟု သတ္မွတ္ခဲ့ၾကသည္။ ျပင္ထန္ထိေရာက္ေသာျပစ္ဒဏ္ခ်မွတ္ျခင္းျဖင့္ ျပစ္မႈမ်ား ျဖစ္ပြားမႈကို ဟန္႔တား နိုင္မည္ဟု သံုးသပ္ခဲ့ျခင္းမွာ ယေန႔ေခတ္ကာလတြင္ လက္ခံ၍ရမည္မဟုတ္ေတာ့ေခ်။ တရားဥပေဒဆိုသည္မွာ တရားမွ်တမႈအျပင္ ပတ္၀န္းက်င္အေျခအေနနွင့္လိုက္ေလွ်ာညီေထြမႈရိွရမည္ျဖစ္သည္။ အေၾကာင္းမွာ တရား ဥပေဒသည္ အမွန္တရားနွင့္သက္သာခြင့္ကို ရွာေဖြျခင္းျဖစ္သည္၊ တရားဥပေဒသည္ ဂလဲ့စားေခ်ျခင္းမဟုတ္၊ ျပစ္မႈျဖစ္ရသည့္အေၾကာင္းတရား။ ျပစ္မႈျဖစ္ရသည့္ရည္ရြယ္ခ်က္ စသည္တို႔ကိုစုေပါင္းသံုးသပ္ျပီးမွ ျပစ္မႈအရ ျပစ္ဒဏ္ က်ခံသင့္မသင့္ ဆံုးျဖတ္ျခင္းျဖင့္ ဥပေဒသည္သင့္တင့္ေလွ်ာက္ပတ္မႈ ရိွရန္လိုအပ္သည္။
အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာနိုင္ငံသားနွင့္ နိုင္ငံသားအခြင့္အေရးဆိုင္ရာသေဘာတူစာခု်ပ္၏ အပိုဒ္ (၇) ၌ မည္သူ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ကိုမွ် ညွင္းပန္းႏွိပ္စက္ျခင္း။ ရက္စက္ၾကမ္းႀကဳတ္ေသာ။ လူမဆန္ေသာ။ ဂုဏ္သေရပ်က္ ေစေသာဆက္ဆံမႈမို်း။ သို႔မဟုတ္ အျပစ္ေပးမႈမို်းမျပုလုပ္ရဟု ျပဌာန္းထားသည္၊ ျမန္မာနိုင္ငံရိွ အခို်႔ေသာ တရားဥပေဒမ်ားကိုေလ့ေလာၾကည့္မည္ဆိုပါက တရားမွ်တမႈနွင့္ သင့္ျမတ္ေလွ်ာ္ကန္မႈမရိွေသာ ဥပေဒမ်ားကို စစ္အာဏာပိုင္မ်ားက ျပဌာန္းထားသည္ကိုေတြ႔ရမည္ျဖစ္သည္။ ထို႔ျပင္စစ္အာဏာပိုင္မ်ားသည္ ဥပေဒကို ဂလဲ့စားေခ်ေရးလက္နက္သဖြယ္ အသံုးျပဳ၍ မတန္တဆအျပစ္ဒဏ္မ်ားသတ္မွတ္၍ က်ခံေစခဲ့ျခင္းမွာ တရား ဥပေဒစိုးမိုးမႈမရိွျခင္း၏ ျပယုဂ္ပင္ျဖစ္ေပသည္၊
၃) ဥပေဒသည္ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္၍ အကို်းသက္ေရာက္ခြင့္မရိွေစရ (No Retroactive Justice)
၄) ဥပေဒေရွ့ေမွာက့္ တူညီေသာအခြင့္အေရးရိွသည္ (Equality before the Law)
၅) တရားမွ်တမႈသည္ အလိုအေလွ်ာက္ျပီးျပည့္စံုျခင္းရိွရမည္ (Justice must be an end in itself )
၆) လြတ္လပ္ေသာ တရားစီရင္မႈျဖစ္ရမည္ (An Independent judiciary)
၇) ဖဲြ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒတြင္ ထည့္သြင္းေဖၚျပထားသည့္ လြတ္လပ္ခြင့္နွင့္ အခြင့္အေရးမ်ားကို ခိ်းေဖာက္ ခြင့္မရိွေစရ ( Not violate the liberties and rights enshrined in the constitution )
၈) ဥပေဒတိုင္းသည္ ဖဲြ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒပါ ျပဌာန္းခ်က္မ်ားနွင့္အညီ တရားမွ်တကိုက္ညီျခင္းရိွမရိွ သံုးသပ္ျခင္းကိုခံရမည္ (All laws are subject to judicial review)
၉) တရားရံုးမ်ားသို႑ ဥပေဒအရအယူခံပိုင္ခြင့္ရိွိရမည္ (effective provisions for appeal or recourse to a court of law must exist)
၁၀) ဥပေဒသည္ရွင္းလင္းတိက်၍ လြယ္ကူစြာနားလည္သေဘာေပါက္ေစရမည္ ( The law cannot be supreme if it is unclear or not know )
၁၁) အစိုးရဌာနဆိုင္ရာအဖဲြ႑အစည္းမ်ားသည္ ဥပေဒခြင့္ျပုခ်က္ေဘာင္အတြင္း၌သာ လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ ခြင့္ရိွသည္ (Agencies of the government can only work within their legal mandate)
၁၂) လြတ္လပ္ေသာဒီမိုကေရစီနည္းက် ေရြးေကာက္ပဲြမ်ားကို ဥပေဒအရအာမခံခ်က္ေပးရမည္ (Free and democratic elections are guaranteed by law )
ျမန္မာႏိုင္ငံေရွ့ေနမ်ားေကာင္စီ
.jpeg)
